|
Νοθεία στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ
καταγγέλλει το Π.Α.ΜΕ.
Συνέντευξη του
στελέχους του Π.Α.ΜΕ. Θοδωρή Κούτρα λίγες μέρες πριν από την έναρξη του 34ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ
Η εργατική τάξη, οι εργάτες και οι εργάτριες της χώρας «δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες ότι σήμερα, μέσα απ' το συνέδριο της ΓΣΕΕ μπορούν να προκύψουν θετικά ζητήματα». Με αυτά τα λόγια ο Θοδωρής Κούτρας, στέλεχος του ΠΑΜΕ και μέλος της διοίκησης της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΓΣΕΕ,
μίλησε στον "Ριζοσπάστη", μπροστά στο 34ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, το οποίο αρχίζει τις διαδικασίες του την ερχόμενη Πέμπτη (18 - 21/3). Ακολουθεί η συζήτηση
(μεταφορά από τον "Ριζοσπάστη").
-- Ποια είναι τα συμπεράσματα που καλείται να βγάλει η εργατική τάξη μπροστά στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, αφενός με την ένταση της επίθεσης, αφετέρου με το ρόλο της πλειοψηφίας;
-- Το πρώτο και καθοριστικό είναι ότι δεν πρέπει να έχει αυταπάτες κανένας εργαζόμενος ότι σήμερα, μέσα απ' το συνέδριο της ΓΣΕΕ, μπορούν να προκύψουν θετικά ζητήματα για την εργατική τάξη. Θα είναι ένα ακόμη συνέδριο εκφυλισμού και εκτεταμένης νοθείας. Το δεύτερο που πρέπει να γίνει κατανοητό απ' τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων - αν και σήμερα είμαστε σε καλό δρόμο και ήδη κατανοείται σε μεγάλο βαθμό - είναι ότι η ΓΣΕΕ αποτελεί ένα σταθερό σύμμαχο της πλουτοκρατίας, της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και όλη της η δράση εξαντλείται στο πώς θα υλοποιηθεί η αντεργατική πολιτική. Σε αυτή την κατεύθυνση λέμε ότι προσδοκίες σήμερα δεν πρέπει να υπάρχουν.
Σε όλα τα μέτρα, η ΓΣΕΕ δεν ήταν πουθενά αντίθετη. Φραστικά, κάποιες φορές και κάτω απ' την πίεση μπορεί να κράτησε κάποιες, περιορισμένες, αποστάσεις. Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, ότι στις μεγάλες μαχαιριές για την Κοινωνική Ασφάλιση, που ξέρουμε ότι τα μέτρα φέρνουν τα πάνω κάτω, ξεθεμελιώνουν την Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας, η ΓΣΕΕ, διά του προέδρου της, είπε ότι τα μέτρα είναι ...«ασαφή».
Για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τα χτυπήματα που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι, η στάση της ΓΣΕΕ είναι, επίσης, πολύ συγκεκριμένη. Ευθυγραμμίζεται, ταυτίζεται ουσιαστικά, με την πολιτική του ΣΕΒ. Δημαγωγεί και κοροϊδεύει, όπως έκανε και τα προηγούμενα χρόνια. Για παράδειγμα, στις κινητοποιήσεις της ΓΣΕΕ στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, το κύριο σύνθημά της, ήταν ουσιαστικές αυξήσεις για όλους τους εργαζόμενους, ενώ δεν είχε στεγνώσει καλά - καλά το μελάνι των δίχρονων συμβάσεων που είχε υπογράψει το προηγούμενο διάστημα του 1 ευρώ.
Επιπλέον, υπάρχει και το ζήτημα της εκτεταμένης νοθείας. Υπάρχει ένας συναγωνισμός ανάμεσα στην ΠΑΣΚΕ και στη ΔΑΚΕ, ποιος θα φέρει περισσότερους νόθους αντιπροσώπους. Η πρόσφατη επιστολή της ΔΑΣ είναι συγκεκριμένη. Αφορά οργανώσεις που, ωμά και προκλητικά, ψηφίζουν και απ' τα Εργατικά Κέντρα τους κι απ' τις Ομοσπονδίες τους, με αποτέλεσμα να στέλνουν διπλάσιο και παραπάνω αριθμό αντιπροσώπων στο Συνέδριο. Υπάρχουν μια σειρά από περιπτώσεις, που περιγράφονται και στη σχετική επιστολή. Στη Δράμα, στο Κιλκίς, στη Φθιώτιδα, σε πάρα πολλά Εργατικά Κέντρα, όπως και σε Ομοσπονδίες, που ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν τα ίδια σωματεία. Χαρακτηριστικά, όμως, είναι τα όσα συμβαίνουν στην ΠΝΟ, στην οποία συνεχίζει, μετά από τόσα χρόνια, να μην ισχύει ούτε ο 1264, ούτε το ίδιο το καταστατικό της ΓΣΕΕ. Εκεί, έχει επιβάλει το δίκιο του το εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Ο συσχετισμός δύναμης διαμορφώνεται στους τόπους δουλειάς
-- Πώς μπορούν να παραμεριστούν, να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια που βάζει ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης στην ανάπτυξη εργατικών αγώνων;
-- Σε αυτό το ερώτημα ήδη απαντάει καθημερινά η ζωή και η δράση και του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Μέσα στη ζωή λύνονται αυτά. Χτες (σ.σ. προχτές) είχαμε μια μεγάλη ακόμα απεργιακή κινητοποίηση. Η εργατική τάξη, η μεγάλη πλειοψηφία της, σε όλες τις μεγάλες πόλεις, και στην Αθήνα, συστρατεύτηκε με το ΠΑΜΕ. Που σημαίνει ότι όσες δυσκολίες και να προβάλλουν, όσα ψευτοεπιχειρήματα και τρομοκρατικές μεθόδους να χρησιμοποιεί και ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός και η εργοδοσία και η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι κατανοούν ποιος είναι ο πραγματικός τους εκφραστής και ποιος έχει πάει με τη μεριά του αντίπαλου. Γι' αυτό και γίνονται μαζικότατες και μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και ταυτοχρόνως όλο και αδυνατίζει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός.
Στο ΠΑΜΕ, συσπειρώνονται μεγάλα τμήματα των εργαζομένων. Αλλα το προσεγγίζουν, άλλα κερδίζονται με αυτή τη στρατηγική και την πολιτική του ΠΑΜΕ και βγαίνουν, πυκνώνουν, όπως λέμε, τους δρόμους του αγώνα. Μέσα στην εργατική τάξη, στους χώρους δουλειάς, σήμερα, έχει ανοίξει μια πολύ μεγάλη συζήτηση για να κατανοηθεί και η επίθεση που δεχόμαστε και ο ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Πιστεύουμε ότι σε καθημερινή βάση θα απεγκλωβίζονται εργαζόμενοι από αυτή τη μέγκενη και θα προσεγγίζουν το ΠΑΜΕ, θα μπαίνουν κάτω απ' τις σημαίες του ΠΑΜΕ.
Εκείνο, όμως, που έχει ιδιαίτερη σημασία για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα - και σαν ΠΑΜΕ ρίχνουμε ιδιαίτερο βάρος, και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας μας - είναι ότι όταν μιλάμε για αλλαγή συσχετισμού, δε μιλάμε για να πάρουμε μία ή δύο έδρες παραπάνω ή κουκιά στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Για μας αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Για μας, η μάχη και το βάρος είναι στους χώρους δουλειάς. Είναι μέσα στα πρωτοβάθμια σωματεία όπου εκεί θέλουμε να κερδηθούν με τη γραμμή του ΠΑΜΕ, με την ταξική γραμμή, με την ταξική πάλη, χιλιάδες καινούριοι εργαζόμενοι. Για μας αυτό σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού. Μας ενδιαφέρει, δηλαδή, αυτά τα τμήματα των εργαζομένων, να προσανατολιστούν στη συμμετοχή τους στη δράση. Το θεωρούμε βασικό όρο, βασική προϋπόθεση, για τη συνέχεια αυτού του σκληρού αγώνα που δίνει η εργατική τάξη σήμερα, να ηττηθεί ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός και τα ιδεολογήματα που πρεσβεύει. Να ξεπεραστούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες.
Επίσης, θέλουμε να κατανοηθεί αυτό που πολύ εύστοχα το ΠΑΜΕ λέει: Βεβαίως θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις σήμερα να κερδίσουμε δικαιώματα, να υπερασπιστούμε τους εργαζόμενους από απολύσεις, να πληρωθούν εργαζόμενοι, γιατί χιλιάδες εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι, χιλιάδες εργαζόμενοι δέχονται ισχυρότατα χτυπήματα στα δικαιώματά τους. Ομως, ριζική λύση στα προβλήματα σήμερα δεν μπορεί να γίνει όσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, όσο θα ακολουθείται ο ίδιος δρόμος ανάπτυξης και όχι ο δρόμος ανάπτυξης που ικανοποιεί τις εργατικές, τις λαϊκές ανάγκες. Και σαν ΠΑΜΕ, σε αυτήν την κατεύθυνση αναπτύσσουμε και ανοίγουμε την κουβέντα. Να κατανοηθεί απ' τους εργαζόμενους, να ρίξουμε πλώρη σε αυτήν την κατεύθυνση το επόμενο διάστημα με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
-- Σήμερα ποιος προσανατολισμός μεγαλώνει την αποτελεσματικότητα των αγώνων; Τι σημασία αποκτά η ενότητα των εργαζομένων;
-- Ενα ρωμαλέο, ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα, ταξικά προσανατολισμένο, που θα χτυπάει στην καρδιά την αντεργατική πολιτική και θα φέρνει αποτελέσματα. Αποδεικνύεται με τη δράση που έχουν και το ΠΑΜΕ, απ' τη μια μεριά, και οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, απ' την άλλη, ποια ενότητα εννοούν. Παρατηρείται σε πολλές περιπτώσεις, από κοινού οι άλλες δυνάμεις, να δημιουργούν αυτό το αντιΠΑΜΕ μέτωπο, όπως έχουμε τονίσει και σε άλλες περιπτώσεις. Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός θέλει την ενότητα, για να υποτάξει τους εργαζόμενους κάτω απ' την πολιτική του κεφαλαίου. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θέλουν την ενότητα για να αντιμετωπίσουν την αντεργατική πολιτική, σε ταξική κατεύθυνση, όπως είπαμε και προηγούμενα.
Οσον αφορά τον προσανατολισμό. Φιλοδοξούμε το επόμενο διάστημα, μεγαλύτερα τμήματα να μπούνε στη μάχη. Θέλουμε να κατανοηθεί απ' τους εργαζόμενους το ότι όλα αυτά τα μέτρα και όλη αυτή η βάρβαρη επίθεση που δέχονται σήμερα είναι προαποφασισμένη, ότι ο σχεδιασμός τους εδώ και πάρα πολλά χρόνια το περιλαμβάνει. Οτι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση με την καπιταλιστική κρίση για να υλοποιήσουν όλους αυτούς τους σχεδιασμούς που έχουν.
Το επόμενο διάστημα, τα επόμενα χρόνια, θα είναι πολύ σημαντικά. Πιστεύουμε ότι το ΠΑΜΕ θα παίξει κυρίαρχο ρόλο. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι θα συσπειρώνονται στις γραμμές του, έτσι που πραγματικά στη σύγκρουση με την πλουτοκρατία και τις δυνάμεις και τους μηχανισμούς της, οι εργαζόμενοι να βγούνε νικητές. Αυτές οι προϋποθέσεις υπάρχουν. |
