|
Δεν τρομάζουν τους εργάτες οι προβοκάτσιες
Η δολοφονική επίθεση παρακρατικών κουκουλοφόρων σε διαδηλωτές στο Σύνταγμα την περασμένη Πέμπτη έγινε μια μέρα μετά τη μεγαλύτερη απεργιακή συγκέντρωση στη μεταπολιτευτική περίοδο. Αυτό ανησύχησε τους μηχανισμούς της άρχουσας τάξης. Το δολοφονικό χτύπημα έγινε μία μέρα μετά τη συμμετοχή στην απεργία εκατομμυρίων εργατών σε όλη τη χώρα. Την ίδια μέρα που εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές είχαν βγει στους δρόμους και απαιτούσαν να μην ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης, εξέφραζαν την αντίθεσή τους στην πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τους καταδικάζουν στην εξαθλίωση. Οι προβοκάτορες χτύπησαν μια μαζική διαδήλωση του ΠΑΜΕ σε μια συγκυρία κατά την οποία η δυσαρέσκεια και η οργή όλο και περισσότερων εργαζομένων, ανθρώπων από φτωχά λαϊκά στρώματα, μετατρέπεται σε συνειδητή πάλη και σε απόφαση να ενταχθούν στον οργανωμένο ταξικό αγώνα. Ολο και περισσότεροι βλέπουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα όχι μόνο δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει, αλλά όλο και περισσότερο ρουφά τις σάρκες τις δικές τους και των παιδιών τους. Γι' αυτό το λόγο και ο στόχος της επίθεσης είναι προφανής: Να χτυπηθεί το εργατικό λαϊκό κίνημα που δρα σε ταξική κατεύθυνση. Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι επί βδομάδες που στο Σύνταγμα γίνονταν καθημερινά συγκεντρώσεις των λεγόμενων «αγανακτισμένων» δεν είχαν εμφανιστεί ούτε για δείγμα οι μηχανισμοί των κουκουλοφόρων. Εμφανίστηκαν τώρα, που στον ίδιο χώρο διαδήλωναν οι ταξικές δυνάμεις, οι εργάτες με τα συνδικάτα τους, με τις ομοσπονδίες τους.
Η δολοφονική επίθεση είναι μια ενέργεια που συνδέεται άμεσα με όσα συμβαίνουν στους χώρους δουλειάς. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος της εργοδοτικής τρομοκρατίας, των ωμών και άγριων εκβιασμών στους χώρους δουλειάς, της απειλής της απόλυσης, της μείωσης του μισθού. Υπάρχουν παραδείγματα όπου η εργοδοσία μία μέρα πριν την απεργία απειλούσε με απολύσεις αν κάποιος συμμετείχε σε αυτήν. Καταγγέλθηκαν από τις απεργιακές συγκεντρώσεις στο βήμα της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ την περασμένη Τετάρτη τέτοιες περιπτώσεις, όπως αυτή της επιχείρησης «ΠΙΝΔΟΣ» στα Γιάννενα. Οπως οι περιπτώσεις σε πολυκαταστήματα και σούπερ μάρκετ που υπήρχαν απειλές για επιτόπου απόλυση ή για μείωση μισθού («Carrefour» στον Αλιμο, «Βασιλόπουλος» στο Περιστέρι, «Βερόπουλος», «Σκλαβενίτης», «Εxtra», «Λητώ», «Praktiker», «Μarks and Spenser» στη Γλυφάδα, «Golden Hall», BAZAAR, ACS Κούριερ). Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εργοδότες ειδοποίησαν τους εργάτες την Παρασκευή, μια μέρα από την 48ωρη απεργία, και τους έλεγαν ότι θα κοπούν οι μισθοί τους και πως τώρα που ψηφίστηκε στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο να ετοιμάζονται για επιχειρησιακή σύμβαση με μικρότερους μισθούς, όπως στην περίπτωση του ξενοδοχείου «ΛΗΔΡΑ ΜΑΡΙΟΤ».
Αυτές οι εξελίξεις είναι δεμένες μεταξύ τους. Το αστικό κράτος λειτουργεί με τους μηχανισμούς του (κρυφούς και φανερούς), αλλά και την εργοδοτική τρομοκρατία και τις απειλές, για να τσακίσει την οργάνωση των εργατών, να διαλύσει στη συνείδηση των εργαζομένων ότι μπορούν οργανωμένα να καθορίσουν την τύχη τους, ότι μπορούν να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν, ότι μπορούν να ζήσουν και να έχουν μέλλον, χωρίς τα παράσιτα, τους καπιταλιστές. Και τσακίζει είτε στους δρόμους, είτε στους χώρους δουλειάς, είτε στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο, στη γειτονιά. Είναι ίδιος ο στόχος τους. Οταν η δυσαρέσκεια μετατρέπεται σε οργανωμένη πάλη, πολύ περισσότερο όταν όλο και περισσότεροι εργάτες εμπιστεύονται τις ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, τότε το αστικό κράτος με τους μηχανισμούς του από τη μία και το μεγάλο κεφάλαιο από την άλλη παίρνουν τα μέτρα τους. Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός τους αντίπαλος που απειλεί την εξουσία των μονοπωλίων.
Ηδη, η εργατική λαϊκή οικογένεια ζει με πενιχρούς μισθούς και θα ζει με συμβάσεις που οδηγούν στην εξαθλίωση. Τις επόμενες μέρες, τα λαϊκά νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν τα δυσβάσταχτα χαράτσια για τα ακίνητα, με την απειλή ακόμα και με κατάσχεση του σπιτιού ή του αυτοκινήτου που έχουν πάρει με δάνειο. Τα λαϊκά νοικοκυριά παρακαλάνε να μην αρρωστήσουν αυτοί και τα παιδιά τους, γιατί δε θα έχουν να πληρώσουν για τη νοσηλεία τους σε νοσοκομείο. Οι χρόνια πάσχοντες βλέπουν ότι είναι καταδικασμένοι σε θάνατο, επειδή δεν έχουν λεφτά να κάνουν τη θεραπεία τους. Οι συνταξιούχοι ζουν με 300 και 400 ευρώ σύνταξη και τώρα θα πρέπει να ζουν με λιγότερα. Τα νέα ζευγάρια δε θα μπορούν να στείλουν το παιδί τους στον παιδικό σταθμό γιατί δε φτάνει ο μισθός. Κάθε οικογένεια θα έχει μόνο έναν εργαζόμενο και με μισθό Βουλγαρίας. Οι εργάτες, οργανωμένοι στα συνδικάτα τους, συσπειρωμένοι με το ΠΑΜΕ, δεν πρέπει να κάνουν ούτε βήμα πίσω. Δεν τρομάζουν οι προβοκάτσιες, οι απειλές, οι εκβιασμοί. Βασικό μέτωπο της εργατικής τάξης είναι το μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στα μονοπώλια. Σε αυτήν την κατεύθυνση, ο αγώνας στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στη βιομηχανία, στους κλάδους, στην αγροτική παραγωγή, πρέπει να κλιμακωθεί. Προσανατολισμός είναι τα ψηφίσματα που εγκρίθηκαν από τις απεργιακές συγκεντρώσεις όλης της χώρας την περασμένη Τετάρτη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συσπείρωση σε ταξική κατεύθυνση για τη λαϊκή αντεπίθεση, την οργανωμένη άρνηση πληρωμής των χαρατσιών.
|
