ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ - ΤΡΟΪΚΑ

Στήνουν καινούρια αναχώματα στη συνδικαλιστική δράση

Μέχρι τον Οκτώβρη σχεδιάζουν να τροποποιήσουν σε αντιδραστική κατεύθυνση το ν. 1264/82

Ψηλά στις προτεραιότητες κυβέρνησης - κεφαλαίου - τρόικας βρίσκεται το σχέδιο για αντιδραστικές αλλαγές στη λειτουργία των συνδικάτων, με στόχο να μπουν επιπλέον εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων. Λίγα μόλις 24ωρα μετά την επιστράτευση και των απεργών της ΔΕΗ, το ζήτημα της τροποποίησης του νόμου 1264/82 αναμένεται να τεθεί στο τραπέζι των συνεννοήσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εκπροσώπους ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, παρασκηνιακές συζητήσεις και προετοιμασίες γίνονται και μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης, κυρίως για το εύρος των περιορισμών που θα τεθούν στη συνδικαλιστική δράση αλλά και τον τρόπο που θα προωθήσουν τις αλλαγές, προκειμένου να περιοριστούν όσο γίνεται περισσότερο οι αντιδράσεις. Η νέα νομοθεσία προβλέπεται να έχει ψηφιστεί μέχρι τον Οκτώβρη.

Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, η κυβέρνηση μεθοδεύει ώστε η απεργία να αποφασίζεται από τα πρωτοβάθμια σωματεία με τη σύμφωνη γνώμη του 50+1% των εργαζομένων που είναι γραμμένοι στο συνδικάτο και όχι απ' τις διοικήσεις ή αυτούς που συμμετέχουν στα σωματεία και στις Γενικές τους Συνελεύσεις. Επιπλέον, θα προβλέπεται μεγαλύτερος χρόνος προειδοποίησης και υποχρεωτικά στάδια διαβούλευσης με την εργοδοσία, ενώ σχεδιάζεται να δοθεί στις επιχειρήσεις και το δικαίωμα της ανταπεργίας («λοκ άουτ»).

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι η κήρυξη μιας απεργίας θα είναι στο εξής πολύ δύσκολη, έως αδύνατη. Αλλά και στην περίπτωση που αυτή κηρυχτεί, ο εργοδότης θα εκβιάζει με «λοκ άουτ», όπως έγινε τελευταία με το Καζίνο στο Λουτράκι. Με τη θέσπιση, εξάλλου, ακόμα πιο αυστηρών τυπικών προϋποθέσεων, θα είναι ευκολότερο για τα αστικά δικαστήρια να βγάζουν παράνομες όποιες απεργίες θα κηρύσσονται στο μέλλον.

Νέα σχέδια υπάρχουν και για τον περιορισμό της χρηματοδότησης των συνδικάτων, προκειμένου να στραγγαλιστούν οικονομικά, παρά το γεγονός ότι τα λεφτά που παίρνουν προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων και ποτέ δεν αποδόθηκαν στο ακέραιο. Στο στόχαστρο μπαίνουν, επίσης, οι συνδικαλιστικές άδειες, για να μπουν επιπλέον εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, ενώ μελετώνται αλλαγές και στην οργανωτική δομή των συνδικάτων, με το πρόσχημα του «κατακερματισμού»!

Τα σχέδια αυτά δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Το ζήτημα για «αλλαγή» του συνδικαλιστικού νόμου και ειδικότερα για τον τρόπο προκήρυξης των απεργιών είχε θέσει από τις αρχές του 2013 ο σημερινός υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης. Σε δηλώσεις του, έλεγε χαρακτηριστικά: «(...) Εχουν περάσει 30 χρόνια από τη θέσπιση του υφιστάμενου νόμου και οι εποχές και οι συνθήκες αλλά και οι ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος επιβάλλουν -τουλάχιστον- να ανοίξει η συζήτηση».

Οι παρεμβάσεις στη συνδικαλιστική δράση και στον τρόπο λειτουργίας των συνδικάτων «φωτογραφίζονται» και στην τελευταία Εκθεση αξιολόγησης του ΔΝΤ, η οποία βάζει σε προτεραιότητα την απαλλαγή της «επιχειρηματικότητας από το υψηλό κόστος» που συνεπάγονται για το κεφάλαιο τα εργατικά δικαιώματα. Στα πλαίσια αυτά, επαναφέρουν και περιγράφουν συγκεκριμένες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν στο ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, του κατώτερου μισθού αλλά και στον εξοπλισμό των επιχειρήσεων με το όπλο της ανταπεργίας («λοκ άουτ»).

Τελευταία ενημέρωση σελίδας: 09 Ιουλίου 2014