Το ΠΑΜΕ το γέννησε η ανάγκη της ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος. Για ένα κίνημα ικανό να απαντήσει στην ολομέτωπη και γενικευμένη επίθεση. Αλλά και ικανό να παλεύει με γραμμή πάλης και συμμαχιών, κίνημα που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα παλεύει στην προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, ζήτημα που προϋποθέτει γραμμή ρήξης και ανατροπής με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τους μηχανισμούς που τα υπηρετούν, πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

 

Η έως σήμερα συντονισμένη δραστηριότητα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ ενόχλησε και ενοχλεί. Πολλές φορές πιάστηκε στο στόμα κυβερνητικών στελεχών και της μεγαλοεργοδοσίας φυσικά αρνητικά και αυτό αποτελεί τιμή για εμάς. Αρκετές φορές δέχτηκε επίθεση, προβοκάτσιες, συκοφαντίες, χτυπήματα πάνω και κάτω από τη μέση. Ομως δεν υποκύψαμε, δεν τα διπλώσαμε, δεν τα βρήκαμε πίσω από κλειστές πόρτες.

Δεν θεωρούμε ότι τα έχουμε καταφέρει όλα καλά, όπως επίσης και δεν υπάρχει ταβάνι στη δράση μας. Εχουμε κενά, αδυναμίες, που θέλουμε να διορθώσουμε. Τις επισημαίνουμε ανοιχτά χωρίς το φόβο να εκτεθούμε στους εργάτες. Δε φοβόμαστε διότι αυτό είναι το ΠΑΜΕ. Η καρδιά και η ανάσα του είναι οι εργάτες. Ας φανταστούμε αν δεν υπήρχε ποια θα ήταν σήμερα η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, στους χώρους δουλειάς.

Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα, τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τη σαπίλα και τον εκφυλισμό, την απομαζικοποίηση, από τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν ξεχωρίζουν τους εκμεταλλευτές και το πολιτικό προσωπικό τους. Δεν μεταλλάσσονται αναλόγως με το ποιος ανεβοκατεβαίνει στην κυβέρνηση, δεν ετεροκαθορίζονται, δεν αυξομειώνουν τη δράση τους όπως βρώμικα και ύπουλα λένε διάφορα αριστερά παπαγαλάκια από εδώ και από εκεί, προσπαθώντας να προστατέψουν την «αριστερή κυβέρνηση» των μονοπωλίων. Η εργοδοσία είναι ίδια και πριν και τώρα. Οι αξιώσεις της και οι απαιτήσεις της ικανοποιούνταν και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και με τη σημερινή. Και πριν την κρίση και τώρα.

Η μόνη απάντηση που μπορεί να αποτρέψει σχεδιασμούς, να αποκρούσει την επίθεση και να σημάνει εργατική - λαϊκή αντεπίθεση είναι η ισχυροποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, η ισχυροποίηση και η διεύρυνση του ΠΑΜΕ. Να δυναμώσει η καρδιά του ταξικού κινήματος που είναι τα συνδικάτα.

Φτάνει να λέμε μόνο ισχυροποίηση; Εμείς λέμε όχι! Βάζουμε επιπλέον και την κατεύθυνση που πρέπει να έχει το κίνημα. Να είναι αταλάντευτο, ταξικά προσανατολισμένο, καρφί στο μάτι της μεγαλοεργοδοσίας κάθε κλάδου. Να είναι σε διαρκή ετοιμότητα και επαγρύπνηση, ώστε να εμποδίζει και να αποκρούει την κυβερνητική πολιτική. Να έχει ανοιχτό μέτωπο και πόλεμο με τις δυνάμεις που μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης αποτελούν δούρειο ίππο των επιχειρηματικών ομίλων.

Η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν για εμάς ένα ακόμα σύνθημα. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί και δεν πρέπει να αλλοιώνεται το περιεχόμενο της ανασύνταξης ανάλογα με τις κυβερνητικές εναλλαγές. Για εμάς η ανασύνταξη έχει σαφή χαρακτηριστικά. Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα δεν μπορεί να υπάρξει.

Στα 16 χρόνια από την ίδρυσή του το ΠΑΜΕ αύξησε το κύρος και τις δυνάμεις του μέσα στους εργαζόμενους. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαίο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ να ριζώσουν παντού, να είναι το θετικό παράδειγμα για όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, ώστε να ανεβαίνει σταθερά ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης, να μπαίνουν οι νέοι, οι γυναίκες, οι άνεργοι, οι μετανάστες στη συλλογική δράση, να δυναμώνει η παρουσία τους στους ταξικούς αγώνες. Να μην αναπτυχθούν νέες αυταπάτες που θα οδηγήσουν σε μοιρολατρία, να μην αναπτυχθεί ηττοπάθεια.

Τα βήματα που έχουν καταγραφεί στη σύντομη δράση του ΠΑΜΕ από το 1999 έως σήμερα, το ρίζωμά του σε περισσότερους κλάδους και τόπους δουλειάς, η πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων που συγκροτούν το ΠΑΜΕ στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες μάχες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να γίνει έκπτωση στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» αποτελούν τη βάση για τη συνέχεια, για την αντεπίθεση των εργαζομένων μαζί με όσους πλήττονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων. Ισχυροποιώντας τη συμμαχία των εργατών με τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες που το προηγούμενο διάστημα κάναμε βήματα και έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε.

16 χρόνια μετά δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, ταξικά. Δεν επιτρέπεται να κάνουμε βήμα πίσω. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον και οι ανάγκες των εργαζομένων, οι ανάγκες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί χωρίς εμάς τους εργαζόμενους γρανάζι δε γυρνά. Εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου, εμείς πρέπει να τον καρπωνόμαστε.