|
Οδηγία Μπόλκεστάιν : Ευθύ χτύπημα ενάντια στις συλλογικές συμβάσεις
(19/3/2010)
Η οδηγία Μπολκεστάιν, τη νομιμοποίηση της οποίας προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νομοσχέδιο που κατέθεσε προχτές στη Βουλή για την απελευθέρωση των υπηρεσιών, αποτελεί μία ακόμα θεσμική παρέμβαση των κυβερνήσεων του κεφαλαίου προκειμένου να εξασφαλίσουν στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους πιο ευνοϊκούς όρους εγκατάστασης και λειτουργίας - με την έννοια της κερδοφορίας - στα διάφορα κράτη - μέλη της ΕΕ, στους κλάδους των υπηρεσιών. Δίνεται η δυνατότητα στους επιχειρηματικούς ομίλους να ασκήσουν επιχειρηματική δραστηριότητα, για παράδειγμα, στην Ελλάδα, δηλώνοντας όμως ως έδρα της επιχείρησης ένα άλλο κράτος - μέλος όπου οι όροι εργασίας είναι χειρότεροι από αυτούς της Ελλάδας. Ετσι, η επιχείρηση θα μπορεί να απασχολεί εργαζόμενους στην Ελλάδα με τους χειρότερους όρους που ισχύουν στο κράτος - μέλος όπου έχει την έδρα της.
Η οδηγία θωρακίζει ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα κερδοφορίας του κεφαλαίου και έρχεται να θυμίσει ότι ακρογωνιαίος λίθος για την ΕΕ είναι η ελευθερία του κεφαλαίου να διασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία του, όπως άλλωστε θεμελιώνουν και οι τέσσερις περιβόητες ελευθερίες που θέσπισε η Συνθήκη του Μάαστριχτ (κίνηση κεφαλαίων, εργαζομένων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών). Για άλλη μια φορά, 17 χρόνια μετά την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ αναδεικνύονται οι τεράστιες ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ που την ψήφισαν, αχρηστεύει κάθε επιχείρημα ότι δήθεν είναι μια παλιά ιστορία που δεν έχει συνέπειες στο παρόν, όπως ψελλίζει το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στη βάση της Συνθήκης του Μάαστριχτ τα όργανα της ΕΕ έχουν ήδη καταστήσει σαφές ότι θεωρείται ανεπίτρεπτος κάθε περιορισμός που τυχόν υπάρχει σε κάποιο εθνικό δίκαιο και ο οποίος εμποδίζει την εκμετάλλευση των εργαζομένων με τους όρους που ισχύουν στην έδρα της επιχείρησης. Χαρακτηριστική είναι η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου την οποία αξιοποιεί η ΕΕ προκειμένου να επιβάλει την πολιτική αυτή.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα
Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις απεργίες που έκαναν οι Σουηδοί οικοδόμοι και οι Φινλανδοί ναυτεργάτες είναι αποκαλυπτικές. Οι Φινλανδοί ναυτεργάτες απεργούσαν γιατί η φινλανδική εφοπλιστική εταιρεία «VikingLine» μετέφερε πλοίο της στην εσθονική σημαία για να εκμεταλλευτεί έτσι ακόμη αγριότερα τους ναυτεργάτες του πλοίου, αφού έτσι θα εφάρμοζε την εσθονική συλλογική σύμβαση εργασίας, που προβλέπει πολύ χαμηλότερους μισθούς και δικαιώματα για τους ναυτεργάτες. Οι Σουηδοί οικοδόμοι απεργούσαν απαιτώντας να εφαρμόζονται και στους Λετονούς εργάτες που απασχολούσε στη Σουηδία η λετονική εταιρεία «Laval» οι όροι εργασίας και οι μισθοί της σουηδικής συλλογικής σύμβασης που ήταν πολύ ανώτεροι από το μισθό πείνας που τους κατέβαλε η επιχείρηση με βάση τη λετονική σύμβαση. Και στις δύο υποθέσεις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι οι απεργίες είναι παράνομες επειδή «παραβιάζουν το κοινοτικό δίκαιο» και συγκεκριμένα τα «θεμελιώδη δικαιώματα», που θεσπίστηκαν και κατοχυρώθηκαν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δηλαδή το «δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης των επιχειρήσεων» και το «δικαίωμα της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών και κυκλοφορίας των εργαζομένων» στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Η απόφαση του Δικαστηρίου επικύρωσε με τον πιο επίσημο τρόπο μια από τις βασικές συνέπειες της ελευθερίας κίνησης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου: Να μετακινεί την έδρα του σε χώρες της ΕΕ με χαμηλότερους μισθούς, χειρότερους όρους και συνθήκες εργασίας και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιεί σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος δραστηριοποιείται. Απώτερος στόχος να συντριβούν οι όποιες κατακτήσεις διατηρεί σήμερα η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα σε κάποια κράτη - μέλη και να επιβληθούν σε όλα τα κράτη - μέλη ενιαίοι όροι και συνθήκες ακόμα πιο στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
|
