Το τέλος του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης

Το ΙΚΑ καλύπτει τις μεγάλες ομάδες μισθωτών της χώρας και αποτελεί τον κορμό της Κοινωνικής Ασφάλισης. Θεσμοθετήθηκε με το Ν. 6298/34, που αναμορφώθηκε με τον ΑΝ 1846/51. Οι όροι για τις παροχές συντάξεων ήταν ανάλογοι, περίπου, με τους ισχύοντες στην Ευρώπη. Προβλέφθηκε και κρατική επιχορήγηση, η οποία δε δόθηκε ποτέ στο ΙΚΑ.

Στα μέτρα των επιχειρήσεων

Στο πλαίσιο της πολιτικής που ακολουθούνταν για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, δηλαδή της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, η λειτουργία της Ασφάλισης του ΙΚΑ προσαρμόστηκε στα μέτρα τους. Ανατέθηκε στους εργοδότες η κατάρτιση καταστάσεων ασφαλισμένων και η καταβολή των εισφορών με την αγορά ενσήμων. Οι έλεγχοι από το ΙΚΑ ήταν πάντοτε ανεπαρκείς και η ασφάλιση αφέθηκε, σε μεγάλο βαθμό, στην «καλή προαίρεση» των εργοδοτών. Με την ανάθεση της ασφάλισης στους εργοδότες, το ΙΚΑ δεν μπόρεσε ποτέ να έχει αξιόπιστο αρχείο για τους ασφαλισμένους του και είναι και αυτός ένας λόγος για τις μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή των συντάξεών του.

Καταλήστευση των πόρων

Στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής για την ενίσχυση της ανάπτυξης, τα αποθεματικά του ΙΚΑ και των άλλων ασφαλιστικών ταμείων δεσμεύονταν και συγκεντρώνονταν στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΑΝ 1611/50) άτοκα (ουσιαστικά με αρνητικό επιτόκιο, γιατί τα Ταμεία πλήρωναν προμήθειες φύλαξης), για να χορηγούνται χαμηλότοκα δάνεια στις εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις. Οι απώλειες των Ταμείων για την περίοδο 1951 - '74 έχουν υπολογιστεί σε 58 δισ. ευρώ. Στην περίοδο 1974 - 1979 τα επιτόκια ήταν 4% - 6%, με πληθωρισμό 12% - 26% και στην περίοδο 1980-'90 10% - 15%, με πληθωρισμό 15% - 24%. Μέρος των αποθεματικών οδηγήθηκε στον τζόγο του Χρηματιστηρίου και σε επενδύσεις σε ομόλογα. Στην περίοδο 1999 - 2002 υπήρξαν απώλειες 3,5 δισ. ευρώ από το τζογάρισμα στο Χρηματιστήριο και το 2007 σημαντικές απώλειες από τα «δομημένα ομόλογα».

Από το 1953 προβλέφθηκαν εισφοροαπαλλαγές για τις εξαγωγικές επιχειρήσεις από τις οποίες το ΙΚΑ είχε σημαντικές απώλειες πόρων. Στην περίοδο 1955-'60 επιβλήθηκε στα Ταμεία, για την ενίσχυση του τουρισμού, η ανέγερση ξενοδοχείων, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν ιδιώτες με μηδενικά μισθώματα.

Πέρα απ' αυτά, οι εργοδότες δεν ασφάλιζαν κανονικά ή καθόλου μεγάλο μέρος των ασφαλισμένων και υπήρχε ευρύτατη εισφοροδιαφυγή. Για το ΙΚΑ, υπολογίζεται σήμερα στο 35% των εσόδων του. Το υπουργείο Εργασίας δέχεται ότι η εισφοροδιαφυγή για όλα τα Ταμεία θα ανέλθει το 2009 στα 8,3 δισ. ευρώ. Ακόμη και τις βεβαιωμένες οφειλές τους οι εργοδότες δεν τις κατέβαλλαν κανονικά. Για την εξόφλησή τους οι κυβερνήσεις έκαναν ρυθμίσεις σε δόσεις, αλλά οι εργοδότες πλήρωναν συνήθως μόνο την πρώτη δόση, για να πάρουν χαρτί ενημερότητας από την Εφορία και μετά περίμεναν να έρθει νέα ρύθμιση. Με τις ρυθμίσεις χαρίζονταν τα πρόσθετα τέλη ή μέρος τους. Οι καθυστερούμενες οφειλές προς το ΙΚΑ ανέρχονταν το 1982 σε 44 εκατ. ευρώ, το 1989 273 εκατ., το 2003 1,7 δισ. και σήμερα ανέρχονται σε 4,7 δισ. ευρώ.

Οι κυβερνήσεις οδήγησαν τα Ταμεία, για να μπορούν να χορηγούν τις παροχές τους, σε δανεισμούς από τις τράπεζες με επαχθέστατα επιτόκια (32% - 35%). Το ΙΚΑ επιβαρύνθηκε από τόκους δανείων, την περίοδο 1982-'91, με 1,6 δισ. ευρώ. Το κράτος, εξάλλου, δεν κατέβαλλε κανονικά τις νομοθετημένες εισφορές του ή επιχορηγήσεις του. Σήμερα, έχει οφειλές προς τα Ταμεία 12 δισ. ευρώ.

Τα Ταμεία, και κυρίως το ΙΚΑ, επιβαρύνονταν σημαντικά από τη λεγόμενη «κοινωνική» πολιτική του κράτους. Με τη συνταξιοδότηση ομογενών από Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη, με τις «εθελούσιες» εξόδους στη σύνταξη προσωπικού «προβληματικών» επιχειρήσεων, ΔΕΚΟ, τραπεζών και με τις συγχωνεύσεις Ταμείων. Δεκάδες χρεοκοπημένα Ταμεία συγχωνεύτηκαν στο ΙΚΑ, τα οποία τού φόρτωσαν και επιπλέον βάρη μεταξύ αυτών και το αμαρτωλό Ταμείο των Εργατοπατέρων. Η συστηματική διαχρονική κλοπή των πόρων των Ταμείων είναι φανερή και έχει σφραγίσει την εξέλιξη της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας.

Περικοπές στις παροχές

Με την ωρίμανση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και την αθρόα έξοδο εργαζομένων στη σύνταξη, το ΙΚΑ βούλιαζε, αφού οι πόροι του καταληστεύονταν στα ελλείμματα. Για την αντιμετώπισή τους, οι κυβερνήσεις δεν έπαιρναν μέτρα κατά της καταλήστευσης των πόρων και για την ασφάλιση των ανασφάλιστων εργαζομένων, αλλά προχωρούσαν σε περικοπές στις συντάξεις και στις παροχές Υγείας. Οι πρώτες περικοπές έγιναν το 1961 και το 1978. Από το 1988, η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ευθυγραμμίστηκε με τις κατευθύνσεις και οδηγίες της ΕΕ, για μειώσεις στο μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές και στις παροχές. Ακολούθησε ένα γαϊτανάκι από αντιασφαλιστικούς νόμους, που πετσόκοψαν δικαιώματα, με αυξήσεις στα όρια ηλικίας και μειώσεις στις συντάξεις και επέβαλαν ένα εκτρωματικό καθεστώς για τους ασφαλιζόμενους από το 1993 και μετά. Είναι γνωστοί ο Ν. 1759/88, ο Ν. 1902/90 και ο Ν. 2084/92 (Σιούφα), ο Ν. 3029/02 (Ρέππα), ο Ν. 3655/08 (Πετραλιά) αλλά κι άλλοι.

Τα κεντρικά προβλήματα που έχουν ανακύψει, μετά τους νόμους αυτούς, είναι οι πολύ χαμηλές συντάξεις προς τις μεγάλες ομάδες εργαζομένων, η υποβάθμιση των παροχών Υγείας και η διεύρυνση των ανασφάλιστων τμημάτων εργαζομένων. Το 65% των συνταξιούχων της χώρας έχει για κύρια σύνταξη 450 - 600 ευρώ. Η περίθαλψη βρίσκεται σε απαράδεκτα επίπεδα. Δεν ασφαλίζονται κανονικά ή καθόλου οι εργατοτεχνίτες, οι εργαζόμενοι με προσωρινή ή μερική απασχόληση, με συμβάσεις έργου, με δελτία παροχής υπηρεσιών, στο φασόν, εργαζόμενα ανήλικα παιδιά, μικροεπαγγελματίες χωρίς επαγγελματική στέγη, μη αμειβόμενα μέλη οικογένειας, οι μετανάστες και οι άνεργοι. Υπολογίζεται ότι πάνω από 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι βρίσκονται εκτός της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Τρομοκρατούν και παραπλανούν

Τώρα η κυβέρνηση, με αφορμή την οικονομική κρίση, ετοιμάζει μέτρα που θα οδηγήσουν σε πλήρη ανατροπή του ισχύοντος, ισχνού άλλωστε, συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Τα μέτρα είναι προαποφασισμένα από καιρό από την ΕΕ και ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Δε συσχετίζονται με το λεγόμενο «επείγον πρόγραμμα» μείωσης του ελλείμματος της χώρας, αφού με αυτά δεν εξοικονομούνται πόροι άμεσα. Οπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, «είναι ευκαιρία» να παρθούν. Για να τα περάσουν, επικαλούνται τη γήρανση του πληθυσμού, την αύξηση των δαπανών συντάξεων και τη βιωσιμότητα του συστήματος. Τη γήρανση την επικαλούνταν οι κυβερνήσεις και στο παρελθόν, κάθε φορά που επέβαλαν περικοπές. Αναφέρονται στα στοιχεία της ΕΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, τα οποία σε ένα βαθμό στηρίζονται στα στοιχεία που τους δίνει η χώρα μας. Αλλά δε δίνουν στοιχεία για τους εργαζόμενους μετανάστες (800.000). Για την ηλικιακή κατάσταση των εργαζομένων που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ, εξάλλου, δεν υπάρχουν στοιχεία, αφού το ΙΚΑ δεν έχει αρχείο για τους ασφαλισμένους του. Το ΙΚΑ προβάλλει μια σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων δυσμενή, γιατί λαμβάνει υπόψη μόνο τους εργαζόμενους που δηλώνουν και ασφαλίζουν οι εργοδότες κι όχι όλους τους εργαζόμενους.

Ο υπουργός Εργασίας εκτιμά ότι οι δαπάνες συντάξεων, ως ποσοστό του ΑΕΠ, από 12,64% το 2008 θα ανέλθουν στο 13,5% το 2009 και ότι αργότερα θα αυξηθούν κατά πολύ. Εκτιμήσεις για άνοδο του ποσοστού αυτού γίνονταν και στο παρελθόν, ωστόσο την τελευταία δεκαετία κυμάνθηκε γύρω στο 12%: Ο υπουργός εκτιμά, επίσης, ότι το σύστημα δεν είναι βιώσιμο και ότι το 2015 τα Ταμεία δε θα μπορούν να δώσουν 14 συντάξεις το χρόνο αλλά λιγότερες. Χωρίς καμιά τεκμηρίωση και χωρίς να διευκρινίσει ποια θα είναι τα Ταμεία. Ομως, άλλα, βέβαια, θα ήταν τα οικονομικά των Ταμείων, αν ανατρεπόταν το καθεστώς καταλήστευσης των πόρων της Κοινωνικής Ασφάλισης, αν εισπράττονταν οι καθυστερούμενες οφειλές εργοδοτών κι αν καταβάλλονταν οι οφειλές του κράτους. Η κυβέρνηση θέλει να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, ώστε να αποδεχτούν τα μέτρα της χωρίς αντιδράσεις.

Από το άλλο μέρος, έχει στήσει το γνωστό προσχηματικό διάλογο με εκπροσώπους επιχειρηματιών και τους πρόθυμους της ΓΣΕΕ, για να εμφανίσει τα μέτρα ως προϊόν «κοινωνικού διαλόγου». Αξιοποιεί πορίσματα εκθέσεων (Ι. Σπράου κ.ά.) και μελετών (Π. Τήνιου, Γ. Προβόπουλου κ.ά.), τα οποία τάσσονται υπέρ του συστήματος των «τριών πυλώνων» της Παγκόσμιας Τράπεζας, που εφαρμόστηκε στη Χιλή από τον Πινοσέτ. Τέλος, έχει ξεκινήσει από τα ΜΜΕ μια γενική επιχείρηση, άριστα συντονισμένη, με σχόλια και άρθρα, για την παραπλάνηση των εργαζομένων.

Δε θέλουν να ελέγξουν

Η κυβέρνηση, όπως έχει δηλώσει ο υπουργός Εργασίας, θα προχωρήσει σε αλλαγές για την εξεύρεση πόρων και σε «δομικές» αλλαγές. Θα ελέγξει την εισφοροδιαφυγή και θα πετύχει την ασφάλιση 100.000 νόμιμων μεταναστών. Το ΠΑΣΟΚ, με την ψήφιση του Ν. 2556/97 και η ΝΔ, με την ψήφιση του Ν. 3655/08, είχαν διακηρύξει ότι θα πάρουν δυναμικά μέτρα κατά της αδήλωτης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής. Ομως, όπως σημειώσαμε, η εισφοροδιαφυγή διευρύνεται συνεχώς. Τώρα, πώς θα πετύχει η κυβέρνηση την ασφάλιση των μεταναστών; Θα απευθυνθεί στον «πατριωτισμό» των εργοδοτών; Αλλά, όσοι εργοδότες ασφαλίζουν μετανάστες, τους ασφαλίζουν το πολύ για 70 - 100 μέρες, για να έχουν περίθαλψη και να εξασφαλίζουν κάρτα παραμονής στη χώρα.

Κατά τον ΑΝ 1846/51 η ασφάλιση είναι «υποχρεωτική και αυτοδίκαιη» και το κράτος έχει την ευθύνη για την πραγματοποίησή της. Με την υπονόμευση της αρχής της υποχρεωτικότητας με τη μη ασφάλιση όλων των μεταναστών, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κλείνουν το μάτι στην αδήλωτη, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργασία όχι μόνο των μεταναστών αλλά και μεγάλων τμημάτων Ελλήνων εργαζομένων.

Επίσης, μελετάει πρόταση, για την είσπραξη των εισφορών με τον υπολογισμό τους σε ποσοστό επί του τζίρου των επιχειρήσεων. Πρόκειται για πολύ παλιά πρόταση που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, γιατί θα επιβαρύνονταν και επιχειρήσεις που δεν απασχολούν μισθωτούς, θα αποτελούσε δηλαδή «κοινωνικό πόρο». Επίσης, μελετάει την καθιέρωση «πάγιου συστήματος ρύθμισης» των οφειλών των εργοδοτών. Φαίνεται πως, αντί των μέχρι τώρα συχνότατων ρυθμίσεων σε δόσεις, θα επιτρέψει στις επιχειρήσεις την καταβολή των εισφορών κατά το δοκούν, με χάρισμα των προστίμων και ίσως και με εκπτώσεις.

Η κυβέρνηση προανήγγειλε την επιβολή κάποιου φόρου για το Ασφαλιστικό. Επίσης, την ενίσχυση του Εθνικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών. Αυτή η ενίσχυση θα προέλθει μάλλον από τους κοινωνικούς πόρους των Ταμείων, προφανώς με την αφαίρεση ενός ποσοστού, όπως έκανε η ΝΔ με το Ν. 3655/08.

Τα «δεν» που δεν είναι «δεν»

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ επαναλαμβάνει τα γνωστά «δεν» της ΝΔ. Δεν θα αυξηθούν οι εισφορές, δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας, δεν θα μειωθούν οι παροχές. Οι εισφορές δεν αυξάνονται, αλλά δε λέει ότι θα μειωθούν οι εισφορές των εργοδοτών. Μειώνονται κατά 2,15% με τον αποχαρακτηρισμό πολλών από τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα (ΒΑΕ). Μειώνονται με τις επιδοτήσεις των επιχειρήσεων για την πρόσληψη νέων και ανέργων γενικά. Η συνέχιση, άλλωστε, του καθεστώτος παράδοσης των πόρων της Ασφάλισης στο κεφάλαιο δεν αποτελεί διαρκή μείωση των εργοδοτικών εισφορών;

Τα όρια ηλικίας αυξάνονται. Με την «εξίσωση των ορίων αντρών γυναικών», με αύξηση των ορίων των γυναικών από 5 - 15 έτη. Με τον αποχαρακτηρισμό των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, με αύξηση από 5 - 7 έτη. Με τα «κίνητρα παραμονής» στην εργασία. Για τους συνταξιοδοτούμενους πρόωρα, τα «κίνητρα» είναι αντικίνητρα εξόδου στη σύνταξη, αφού προβλέπονται μειώσεις για κάθε χρόνο πρόωρης συνταξιοδότησης. Αλλά και οι μικρές αυξήσεις στις συντάξεις, για κάθε χρόνο παραμονής στην εργασία μετά το 65ο έτος, δεν αναιρούν το γεγονός της αύξησης των ορίων ηλικίας σε απαράδεκτα, για τη βιολογική αντοχή των εργαζομένων, επίπεδα.

Οι παροχές μειώνονται. Με τη «θέσπιση ενιαίου καθεστώτος απονομής συντάξεων λόγω αναπηρίας». Προφανώς, θα επεκταθεί και στα άλλα Ταμεία η ρύθμιση του ΙΚΑ για τη χορήγηση ολόκληρης σύνταξης στους ανάπηρους με βαθμούς αναπηρίας 80% και άνω, τα 2/3 της σύνταξης με βαθμούς 67% - 79% και το 1/2 με βαθμούς 50% - 66%. Μετά τη ρύθμιση αυτή, οι δαπάνες για αναπηρικές συντάξεις στο ΙΚΑ έπεσαν από το 30% των συνολικών δαπανών για συντάξεις το 1992 στο 9,2% σήμερα. Επίσης, με τη σχεδιαζόμενη επανάκριση όλων των συνταξιούχων λόγω αναπηρίας. Οι παροχές, γενικά, θα μειωθούν και με το σχεδιαζόμενο «εξορθολογισμό των δαπανών υγείας». Η κυβέρνηση αναμένει εξοικονόμηση 1 δισεκατομμυρίου ευρώ το 2010 από τον περιορισμό της «σπατάλης» στα φάρμακα, στις ιατρικές υπηρεσίες και τα αναλώσιμα υλικά. Οι ήδη απαράδεκτες παροχές Υγείας θα υποβαθμιστούν περισσότερο, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι να στρέφονται προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις Υγείας. Ας σημειωθεί ότι ήδη η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα, μετά τις ΗΠΑ, σε ιδιωτικές δαπάνες Υγείας. Τέλος, οι παροχές θα μειωθούν και με τη σχεδιαζόμενη «ενοποίηση των Ταμείων σε τρία Ταμεία». Ολες οι ενοποιήσεις είχαν, μεταξύ άλλων, στόχο την εξίσωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων προς τα κάτω.

Οι «δομικές» αλλαγές

Οι θέσεις της κυβέρνησης για τις «δομικές» αλλαγές παρουσιάζονται, σκόπιμα, θολές. Υπόσχεται τη χορήγηση «εθνικής» ή «βασικής» σύνταξης και «αναλογικής» σύνταξης, μετά τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας και 4.500 ημερών Ασφάλισης. Επίσης, το διαχωρισμό των «προνοιακών» παροχών από τις συντάξεις, ώστε οι «προνοιακές» να βαρύνουν στο μέλλον το κράτος. Το ΠΑΣΟΚ έχει υποσχεθεί πολλές φορές, από το 1984 και μετά, την «εθνική» σύνταξη. Οπως φαίνεται, επιφυλάσσει μια «λύση» που θα έρθει από το διαχωρισμό των προνοιακών παροχών από τις συντάξεις και την αναδιανομή του ΕΚΑΣ (57,5 - 230 ευρώ) για τους νέους συνταξιούχους. Με βάση τους πίνακες υπολογισμού των συντάξεων του ΙΚΑ που, ας σημειωθεί, έχουν καταρτισθεί το 1961 και σήμερα δε θεωρούνται αξιόπιστοι, για πολλούς συνταξιοδοτούμενους προκύπτει ένα ποσό σύνταξης μικρότερο από τα κατώτατα όρια (486 ευρώ). Το λένε «οργανική» σύνταξη. Το επιπλέον ποσό που καταβάλλει το ΙΚΑ το θεωρούν «προνοιακή» παροχή. Φαίνεται ότι οι πολύ χαμηλές οργανικές συντάξεις (μόνο αυτές) θα συμπληρωθούν με ένα ποσό από το ΕΚΑΣ και το ποσό που θα προκύψει (γύρω στα 300 ευρώ) θα το βαφτίσουν «βασική» σύνταξη. Η έκθεση Ι. Σπράου αναφέρεται σε μια τέτοια μετεξέλιξη του ΕΚΑΣ σε «εθνική» σύνταξη.

Η «βασική» σύνταξη θα αποτελεί την αφετηρία για την «αναλογική» σύνταξη. Το ποσό της «αναλογικής» θα υπολογίζεται σε απόλυτα ανταποδοτική βάση και θα είναι ανάλογο με τις εισφορές των ημερών ασφάλισης πάνω από τις 4.500. Την «αναλογική» την έχει ζητήσει και η ΓΣΕΕ, με το επιχείρημα ότι πολλοί εργαζόμενοι, μετά τη συμπλήρωση 4.500 ενσήμων, σταματούν την ασφάλισή τους, αφού έτσι ή αλλιώς, θα πάρουν το κατώτερο όριο σύνταξης. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η ασφάλιση των εργαζομένων εξαρτάται αποκλειστικά από τους εργοδότες που έχουν στα χέρια τους το εκβιαστικό όπλο της απόλυσης.

Οσοι έχουν μόνιμη εργασία και υψηλές αποδοχές θα παίρνουν ανεκτές ίσως συντάξεις, πολύ χαμηλότερες όμως από τις σημερινές. Οι μεγάλες ομάδες εργαζομένων που δεν έχουν σταθερή εργασία θα παίρνουν, μετά 30 - 40 έτη δουλειάς, το 30% - 40% των αποδοχών τους. Οσοι δε θα συμπληρώνουν τις 4.500 ημέρες δε θα παίρνουν καμία σύνταξη.

Με τη θέσπιση της «αναλογικής» θα μείνει αναπάντητο ένα ερώτημα: Ποιος θα πληρώνει για την κάλυψη της δαπάνης για τους ήδη συνταξιούχους; Πάντως, διαμορφώνεται το σχήμα των «τριών πυλώνων» που απαιτεί ο ΣΕΒ. Για μια πρώτη σύνταξη χαμηλή, μια δεύτερη από τα «επαγγελματικά» Ταμεία και μια τρίτη από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Το δρόμο για τα «επαγγελματικά» Ταμεία, που κι αυτά θα δίνουν συντάξεις σε βάση απόλυτα κεφαλαιοποιητική, έχει ανοίξει ήδη το ΠΑΣΟΚ, μετά από αίτημα της ΓΣΕΕ, με το νόμο Ρέππα.

Καταργείται ο κοινωνικός χαρακτήρας της Ασφάλισης

Με τις «δομικές» αλλαγές καταργούνται τα κατώτατα όρια συντάξεων που αφορούν τους χαμηλόμισθους, τους εργαζόμενους με μη σταθερή εργασία και όσους παθαίνουν εργατικά ατυχήματα και αναπηρίες. Τα κατώτατα όρια αποτελούν την κεντρική ρύθμιση που προσδίδει στην Ασφάλιση τον κοινωνικό της χαρακτήρα. Ας σημειωθεί ότι έχουν κατοχυρωθεί με τη Διεθνή Σύμβαση 102/52.

Η «αναλογική» σύνταξη κι αυτή από τα «επαγγελματικά» Ταμεία, παραπέμπουν ευθέως σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα, όπου οι συντάξεις εξαρτώνται αποκλειστικά από τις αποδόσεις των επενδύσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και το Χρηματιστήριο.

Ο υπουργός Εργασίας έχει επισημάνει ότι οι εισφορές με την ανταποδοτικότητα θα είναι η βασική πηγή χρηματοδότησης της Ασφάλισης. Συνεπώς, θα μειωθεί κάθετα η χρηματοδότηση των Ταμείων από το κράτος. Ο υπουργός δήλωσε («Βήμα» 20-12-09) ότι «το μεταπολεμικό ασφαλιστικό σύστημα της χώρας ετελεύτησε τον βίον». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αποφασίσει το τέλος της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αν της το επιτρέψουν βέβαια οι εργαζόμενοι.

Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ καλούν τους εργαζόμενους σ' ένα γιγάντιο μέτωπο πάλης, για να διασωθεί ο θεσμός της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, θεσμός αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων όλων των γενεών. Να διασωθεί, αλλά και να βελτιωθεί, για να στηρίζει ουσιαστικά τα κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Η Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να είναι υποχρεωτική, καθολική και να ανήκει στην ευθύνη του κράτους. Ετσι μόνο θα μπορεί να προσφέρει αξιοπρεπείς συντάξεις, δωρεάν ανθρώπινη περίθαλψη και επαρκείς παροχές πρόνοιας.

 

Χρήστος ΡΟΥΠΑΚΙΩΤΗΣ

Πρώην υποδιοικητής του ΙΚΑ

(28/1/2010)
 

web analytics

Τελευταία ενημέρωση σελίδας: 09 Φεβρουαρίου 2010