Σκηνές απείρου... μνημονιακού «κάλλους» εκτιλήχθηκαν, στις 07/10/2014, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, όπου πραγματοποιήθηκε η εξ αναβολής δίκη απολυμένου «δανειζόμενου» υπαλλήλου της ICAP, ο οποίος εργαζόταν στο τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης πελατών της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ) στο Μοσχάτο. Ο εργαζόμενος απολύθηκε από την ICAP και μάλιστα χωρίς αποζημίωση, επειδή η ΕΤΕ τον θεώρησε σαν υπεύθυνο για την κακή συμπεριφορά πελάτη της. Να σημειωθεί, δε, ότι ποτέ δεν του δόθηκε η καταγεγραμμένη συνομιλία του με τον πελάτη, παρά το ότι τη ζήτησε πολλές φορές.

Όπως σημειώνει ο Σύλλογος Δανειζόμενου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα (ΣΥΔΑΠΤΤ), σε σχετική του ανακοίνωση, κατά τη διάρκεια της δίκης σημειώθηκαν αρκετά ευτράπελα, «το καταπληκτικότερο όλων όμως ήταν η απορία που εξέφρασε ο συνήγορος της ICAP στην εκπρόσωπο του Σωματείου που κατέθεσε υπέρ του συναδέλφου: Ήταν εχέφρων ο εργαζόμενος όταν υπέγραψε μια σύμβαση με την ICAP που δεν του αναγνώριζε καμία προϋπηρεσία, που από οκτάωρο υπάλληλο πλήρους απασχόλησης τον μετέτρεπε σε επτάωρο και που γενικώς αποδέχονταν την καταστρατήγηση των εργασιακών του δικαιωμάτων; (Μετά τα παραπάνω το λαϊκό άσμα «να δεις που κάποτε θα μας πούμε και …. χαζούς» είναι ότι πρέπει για την περίπτωση)».

Η απάντησή του Συλλόγου άμεση και δηλωτική όλων όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα των μνημονίων: «Εχέφρων ήταν ο συνάδελφος. Δεν ήταν η άγνοια των δικαιωμάτων του, που τον ανάγκασε αυτόν και τους περισσότερους από εμάς να είμαστε, μέχρι μόλις πριν από ενάμιση χρόνο, υποχωρητικοί στην εργατική αυθαιρεσία και να μας αποκλείουν την πρόσβαση στην δικαιοσύνη. Ήταν ο εφιάλτης της ανεργίας σε μια χώρα σχεδόν δύο εκατομμυρίων ανέργων και η έλλειψη οικονομικών πόρων. Η γνώση και όχι η άγνοια είναι αυτή που μας κάνει να πιστεύουμε στη Δικαιοσύνη. Φρόνηση έχουμε και πάντα είχαμε. Συναίσθηση της αξίας μας έχουμε και τότε είχαμε. Σωματείο δεν είχαμε».

Όσον αφορά στη στάση της ΕΤΕ, όπως λέει ο Σύλλογος, η αδιάλλακτη πρακτική της Εθνικής συνεχίστηκε με προκλητικό τρόπο, καθώς η περίφημη συνομιλία δεν κατατέθηκε ούτε στο δικαστήριο! «Όμως, η μάρτυρας της ICAP, που την είχε ακούσει, κατέθεσε ότι δεν θυμόταν τον διάλογο, αλλά θυμόταν πολύ καλά τη χροιά της φωνής του εργαζόμενου, η οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, ήταν “κάπως ειρωνική” και “κάπως βαριεστημένη”».

Η πλευρά της τράπεζας «υπονόησε εμμέσως ότι έχει σοβαρότερα πράγματα να κάνει, από να ασχολείται με τις απολύσεις των ενοικιαζόμενων, που δουλεύουν στο χώρο της, αλλά και οτιδήποτε γενικώς τους αφορά, καθώς οι ενοικιαζόμενοι είναι εκεί για να παρέχουν “καθαρά υποστηρικτικές, χαμηλού επιπέδου εργασίες” και ως άλλος Πόντιος Πιλάτος ουδεμία ευθύνη φέρει!».

Το ιστορικό

Ο δανειζόμενος υπάλληλος είχε δεχτεί ύβρεις και απειλές από πελάτη της τράπεζας, σε τηλεφωνική συνομιλία· η ΕΤΕ, θεωρώντας υπεύθυνο τον εργαζόμενο για τη συμπεριφορά του πελάτη, ζήτησε την αντικατάστασή του, «με αποτέλεσμα η ICAP να τον απολύσει χωρίς ευρώ αποζημίωσης, καθώς αποδέχεται οτιδήποτε ισχυριστεί η τράπεζα, αφού αυτή είναι ο πελάτης της και είναι γνωστό το ρητό “ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”», όπως λέει χαρακτηριστικά ο ΣΥΔΑΠΤΤ.

Η ΕΤΕ είχε αρνηθεί τότε να γνωστοποιήσει στον εργαζόμενο και στο Σωματείο το περιεχόμενο της απομαγνητοφωνημένης συνομιλίας, προβάλλοντας λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων, παραβλέποντας όμως το συνταγματικό δικαίωμα στην εργασία. Ο εργαζόμενος προσέφερε αδιάλειπτα τις υπηρεσίες του επί πέντε συναπτά έτη στις εγκαταστάσεις της τράπεζας, υπό την επίβλεψη προϊσταμένων της τράπεζας. Στο διάστημα μάλιστα των πέντε αυτών ετών, για το οποίο ο εργαζόμενος απασχολούταν στην τράπεζα, εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί από την εταιρεία Klisis (όταν η Εθνική αποφάσισε να διακόψει την συνεργασία μαζί της) για να προσληφθεί από την ICAP την επόμενη κιόλας ημέρα.

Κάλεσμα για ενίσχυση του ΣΥΔΑΠΤΤ

Ο ΣΥΔΑΠΤΤ, με αφομή το παραπάνω γεγονός αλλά και τα δεκάδες που συμβαίνουν καθημερινά στους χώρους εργασίας, καλεί όλους τους ενοικιαζόμενους που εργάζονται για τις τράπεζες και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς να συσπειρωθούν στον Σύλλογο «για να σταματήσουν επιτέλους αυτές οι πρακτικές ισοπέδωσης των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Για να πάψουν οι ενοικιαζόμενοι να είναι υπάλληλοι δεύτερης κατηγορίας που πληρώνονται με μισθούς πείνας και απολύονται άδικα για να ανακυκλωθούν από άλλους απελπισμένους ανέργους».