Η συνδικαλιστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, όπως άλλωστε και άλλες παρατάξεις, έχει πολλές φορές στο παρελθόν αποδοκιμάσει την απαράδεκτη πρακτική της ΤΕ για την κάλυψη μόνιμων και πάγιων θέσεων εργασίας με την ευέλικτη μορφή των «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων. Η πρακτική αυτή έχει δημιουργεί πλέον πρωτόγνωρες καταστάσεις εργασιακού μεσαίωνα στους χώρους της Τράπεζας για την κατηγορία αυτή των «ενοικιαζόμενων» συναδέλφων μας. Δεν πρόκειται μόνο για τις μηδαμινές αποδοχές και το δωδεκάωρο ωράριο εργασίας τους, αλλά για συμπεριφορές που καθημερινά θίγουν και την ίδια τους την προσωπικότητα τους.        Πρόσφατα μάλιστα η αρμόδια επόπτρια της εταιρείας «Ποιότητα Ζωής!!!» που διαχειρίζεται τους εν λόγω εργαζόμενους, ξαφνικά και με την απειλή της απόλυσης, απαγόρευσε στις γυναίκες εργαζόμενες να χρησιμοποιούν το κυλικείο της Τράπεζας. Προφανώς η κυρία αυτή δεν μπήκε στον κόπο να λογαριάσει ότι η ανά ώρα αμοιβή της εργασίας των γυναικών αυτών (2,93 ευρώ !), σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί για την αγορά ενός καφέ από τα παρακείμενα καταστήματα πώλησης. Στην περίπτωση του ενός γεύματος η δωδεκάωρη ημερήσια αμοιβή τους δεν φαίνεται να είναι αρκετή.

Συνάδελφοι, είναι προφανές ότι τέτοιου είδους απαράδεκτες και ρατσιστικές συμπεριφορές όχι μόνο δεν συνάδουν με το κύρος της ΤΕ, αλλά προσβάλλουν βάναυσα το σύνολο των εργαζομένων της.

Η Τράπεζα της Ελλάδος δε μπορεί να διαιωνίζει άλλο το καθεστώς της εργασιακής δουλοπαροικίας, πρέπει άμεσα να το καταργήσει με μόνιμο και σταθερό προσωπικό. Άμεσα όμως πρέπει να παρέμβει και να μη καλύπτεται πίσω από τους εργολάβους. Και τυπικά είναι υποχρεωμένη-και όχι μόνο ο εργολάβος- από τη σχετική Οδηγία της ΕΕ για την ευθύνη των επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν ενοικιαζόμενο προσωπικό. Κυρίως όμως, έχει υποχρέωση γιατί σαν ίδρυμα κύρους οφείλει να συμπεριφέρεται τελείως διαφορετικά από τις τράπεζες και άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που συνεχώς δημιουργούν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα.

Τέλος, τονίζουμε για μια ακόμα φορά ότι πρέπει να καταβάλει τα μεροκάματα των ενοικιαζόμενων που δεν πληρώθηκαν, παρά το γεγονός ότι προσέρχονταν καθημερινά για εργασία κατά τη διάρκεια της απεργίας, αλλά δεν τους επιτρέπονταν η είσοδος στους εργασιακούς χώρους, όχι μόνο από τον ΣΥΤΕ, αλλά και από την Τράπεζα. Άλλωστε το ποσόν είναι μηδαμινό σε σύγκριση μάλιστα με τις τεράστιες δαπάνες που γίνονται για εσωτερικούς ή εξωτερικούς σκοπούς,