Πόθοι

«(...) Το εργατικό κίνημα αποτέλεσε κομμάτι της κρίσης του πολιτικού συστήματος. Κάθε δύναμη όμως που θέλει να έχει οργανική σύνδεση με τον κόσμο της εργασίας, πρέπει να εργάζεται για την ουσιαστική οργάνωση και εκπροσώπηση των εργαζομένων. Ουσιαστικές και με βάθος κοινωνικές αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν μόνο με κυβερνητικές πρωτοβουλίες, χωρίς τη συμμετοχή του κόσμου της εργασίας».

Αυτά λέει σε συνέντευξή του ο υφυπουργός Εργασίας Ν. Ηλιόπουλος, μιλώντας για τις ρυθμίσεις που αφορούν στον κατώτερο μισθό και στις Συλλογικές Συμβάσεις.

Πώς να μην αγανακτεί κανείς με το θράσος της κυβέρνησης να παρουσιάζει ως φιλεργατικό τάχα μέτρο τον μνημονιακό νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον κατώτερο μισθό, τον οποίο μάλιστα, ως αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε και απέρριπτε; Τα αντεργατικά μέτρα που νομοθετεί η κυβέρνηση, τα βαφτίζει «βαθιές κοινωνικές αλλαγές» και εκφράζει την αγωνία της για το κατά πόσο μπορούν να προχωρούν γρήγορα και ανεμπόδιστα, αν το συνδικαλιστικό κίνημα δεν τα στηρίζει μαχητικά. Εκεί ακριβώς εξαντλείται το «ενδιαφέρον» της για «ουσιαστική οργάνωση και εκπροσώπηση των εργαζομένων», όπως και για «οργανική σύνδεση της κυβέρνησης με τον κόσμο της εργασίας», αναζητώντας πιο στέρεους, ικανούς και αξιόπιστους «μοχλούς» στα συνδικάτα και τους άλλους φορείς του κινήματος για την υπεράσπιση και προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Σ' αυτήν την έκκληση, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει ανοιχτά τ' αυτιά του, διεκδικώντας να αναβαθμίσει το ρόλο του ως «κοινωνικού εταίρου».

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι χρειάζεται να ξεμπερδεύουν μαζί του. Αξιοποιώντας την απεργία στις 14/10, να οξύνουν το μέτωπο στην πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου, απαντώντας και στην κοροϊδία, με την οποία προσπαθούν να τους τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί.

Τελευταία ενημέρωση σελίδας: 23 Οκτωβρίου 2018