Όλα δείχνουν πως η Κυβέρνηση μέσα στον Ιούνιο θα προωθήσει την κατάθεση Νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση μετά την περυσινή εμπειρία του ενωτικού - αγωνιστικού ξεσπάσματος με τα λεγόμενα «μέτρα Γιαννίτση», υποχρεώνεται με τις σημερινές προτάσεις της να αλλάξει «μονοπάτι», αλλά όχι «κατεύθυνση»! Αν αυτό δεν επισημανθεί και οι σημερινές προτάσεις αντιμετωπίζονται ως ίδιες και χειρότερες από τις προηγούμενες τότε κάποιοι:

α) Μειώνουν τη σημασία και τα αποτελέσματα που έχει η ενωτική - αγωνιστική έκφραση των εργαζομένων και άρα ενισχύουν το κλίμα παθητικότητάς τους

β) Δίνουν ισχυρό άλλοθι στην κυβέρνηση και την συνδ/κή γραφειοκρατία που ενσωματώνεται στην πολιτική της, να χαρακτηρίζουν τις αντιστάσεις απέναντι στο Ασφαλιστικό σαν μια καθαρά κομματική αντιπολίτευση.

Αφού τα στοιχεία που παραθέτουν έχουν δόση αληθείας (η παράθεσή τους από τύπο και την τηλεόραση θα συνεχισθούν), τα οποία όμως δεν συνιστούν την ουσία και την κατεύθυνση του Ασφαλιστικού.

Η ουσία και των νέων ασφαλιστικών μέτρων είναι ότι: όχι μόνο δεν καταργείται το Αντιασφαλιστικό πλαίσιο των Νόμων 1902 και 2084 της Ν.Δ, αλλά ενισχύεται η λογική τους. (Νομιμοποίηση των παλιών διαχωρισμών, δημιουργία νέων, οριστικός ενταφιασμός των καταστατικών των Ταμείων κ.α.) Αναστέλλεται μεν προσωρινά η δημιουργία άμεσων συνεπειών σε κύρια και επικουρική σύνταξη, αλλά προετοιμάστηκε επιμελώς το έργο. Έργο το οποίο γίνεται «μπαλάκι» στην επόμενη Κυβέρνηση. Γι αυτό και οι αντιδράσεις και ο χαρακτηρισμός των μέτρων ως άτολμων, από την σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση (!).

Εκεί που τα μέτρα ολοκληρώνουν ΑΜΕΣΑ την προηγούμενη επίθεση των Ν.1902 και 2084 είναι στα λεγόμενα ειδικά και ευγενή Ταμεία. Εκεί από τώρα οριοθετείται η μοίρα τους.

Συντεταγμένα, θέλουν δεν θέλουν και σε λίγο θα υποχρεωθούν να θέλουν (!), θα καταλήξουν στην λεγόμενη Εθνική Σύνταξη. Στο ΕΤΑΜ και το ΕΤΕΑΜ (Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών και Ενιαίο Επικουρικό Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών). Γι αυτό και από την πρώτη στιγμή επισημάναμε την ιδιαίτερη ΑΙΧΜΗ των μέτρων, που δεν είναι άλλη από τον ενταφιασμό των Ταμείων μας. Γι αυτό και από την πρώτη στιγμή καλέσαμε τους πάντες σε μια αγωνιστική συστράτευση για να λυθεί επιτέλους το πρόβλημα του Ασφαλιστικού στην Τ.Ε, στα πλαίσια της καταστατικής της ευθύνης. Αφού οι επιδράσεις στον Τομέα της Απασχόλησης στην Τ.Ε είναι καθαρά επιβαλλόμενες και εξωγενείς (Ε.Κ.Τ.).

Γι αυτό και είπαμε όχι άλλες υποσχέσεις και υποταγή σ' αυτές. Αξιοποίηση έστω και ΤΩΡΑ των μεγάλων δυνατοτήτων μας ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ. Σαν ένας άνθρωπος μπροστά στο θησαυροφυλάκιο, μπροστά στο ΜΗΚΕ, μπροστά στο TARGET, συγκεντρωμένοι όλοι μέσα στην Τράπεζα στο Β' όροφο και παντού, από Κέντρο και Υποκαταστήματα, για να δουν κυβέρνηση και Διοίκηση πως δεν υπάρχουν μόνο ΕΥΡΩ αλλά και άνθρωποι με δικαιώματα και δίκαιες απαιτήσεις ζωής!

Δυστυχώς κάποιοι παραμένουν ακόμα και τώρα δέσμιοι του εναγκαλισμού τους με την Κυβερνητική και την Διοικητική υποσχεσιολογία (ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ). Ενώ κάποιοι άλλοι (ΕΣΑΚ) κατακεραυνώνουν γενικά την Κυβερνητική πολιτική και τον κυβερνητικό συνδικ/σμό, αλλά «ξεχνούν» ότι κάθονται συνεχώς μαζί τους τα τελευταία οκτώ χρόνια από την κρίσιμη θέση του αντιπροέδρου του Δ.Σ. Μη αισθανόμενοι έστω και τώρα την πίεση της αξιοπρέπειας να εναρμονίσουν λόγια και πράξεις. Κατά τα άλλα ΠΑΜΕ. Άντε..γεια.  

ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΟΤΟΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΣΕ

Η θέση μας ως Τραπεζοϋπαλλήλων τα τελευταία χρόνια, υφίσταται συνεχώς χειροτέρευση σε όλους σχεδόν τους τομείς. Η πραγματική σύγκλιση με τους συναδέλφους μας των άλλων Ευρωπαϊκών Τραπεζών, όχι μόνο θα απαιτήσει δεκαετίες με τους ρυθμούς που πάμε, αλλά και ένα ποτέ αυτή επιτευχθεί, θα είναι σε ένα μ.ο. συνολικής χειροτέρευσης και όχι προς τα πάνω (!). Οι τεράστιες αλλαγές που συντελέσθηκαν και συντελούνται στον τομέα των νέων τεχνολογιών, η πλήρης απελευθέρωση των αγορών και η ενίσχυση του ρόλου των ιδιωτικών Τραπεζών, δημιούργησαν και δημιουργούν αντικειμενικά, νέα δεδομένα και για μας τους εργαζόμενους και για το συνδ/κό κίνημα στο χώρο μας.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 προσπαθούμε να καταδείξουμε την ανάγκη που απαιτείται, για ένα νέο εργατικό κίνημα των αναγκών και των δυνατοτήτων της εποχής μας. Ένα κίνημα που δε θα έκλεινε τα μάτια στα νέα δεδομένα, αλλά που θα τα αξιοποιύσε για μια συνολική διεκδίκηση στον τομέα της Αμοιβής, του ωραρίου, των νέων εργασιακών σχέσεων, της Ασφάλισης κλπ. Δυστυχώς η πλειοψηφία του σ.κ. στο χώρο της ΟΤΟΕ προχώρησε την πεπατημένη. Άλλοι στο άρμα του κυβερνητικού συνδικ/σμού και στη λογική του περιορισμού των επιπτώσεων και άλλοι στην συνθηματική αντιπολίτευση του «κάτω τα χέρια από τις κατακτήσεις». Αποτέλεσμα σήμερα το σ.κ. στις Τράπεζες, να βρίσκεται σε δυσμενέστατη θέση . Οι Τράπεζες με κριό την EUROBANK απαιτούν εδώ και τώρα τα παράνομα της καθημερινής τους λειτουργίας να τα νομιμοποιήσουν. (Αμοιβές κάτω της ΣΣΕ, απλήρωτη παράταση ωραρίου λειτουργίας και συναλλαγών κ.α.). Γι αυτό και στις διαπραγματεύσεις για την κλαδική ΣΣΕ αυτοί που απαιτούν δυστυχώς είναι οι Τραπεζίτες και όχι οι Τραπεζοϋπάλληλοι. (Παράταση ωραρίου συναλλαγών στην αρχή, μετάθεση και της ώρας έναρξης στις 8.30 π.μ. αργότερα). Η ηγεσία της ΟΤΟΕ κατανοεί (;) σήμερα πως σε λίγο αν υποκύψει στις απαιτήσεις τους θα πάει στο περιθώριο. Στη θέση τους θα' χουμε ακραιφνής εργοδοτικούς συνδικ/στές, τύπου Πίστεως και EUROBANK...

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έχουμε ήδη τρεις μέρες Απεργία για την Κλαδική ΣΣΕ. Δεν  νομίζουμε να πιστεύει κανείς ότι το όλο πρόβλημα είναι αν η αύξηση θα είναι 3,5 ή 4,5 ή 5% (!). Όλοι καταλαβαίνουμε το πρόβλημα και όλοι έχουμε τις ενστάσεις και τις αμφιβολίες μας μέχρι που μπορεί να φτάσει η σημερινή ηγεσία της ΟΤΟΕ. Τι πρέπει όμως να γίνει; Να την κλωτσήσουμε κι εμείς να πάει πιο γρήγορα στην αγκαλιά των εργοδοτών;

Θεωρούμε πως όλοι εκείνοι που παρά τις διαφορετικές απόψεις μας, στηρίξαμε την κατάληψη και το κλείσιμο των συστημάτων μεγάλων πληρωμών (TARGET) στην Τ.Ε, στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα καλά κάναμε. Όπως ακόμα καλύτερα κάναμε και με την κατάληψη και τη διαμαρτυρία μας που εξελίχθηκε σε αντιπαράθεση, στο Κεντρικό της EUROBANK. Και εάν οι απεργιακές κινητοποιήσεις έχουν σημαντικές δυσκολίες, αναδείξαμε στην πράξη μορφές που από καιρό κάποιοι επίμονα στηρίξαμε (ΠΑΣ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ κα) και στο ΣΥΤΕ και στην ΟΤΟΕ, που μπορεί να φανούν πολύ πιο αποτελεσματικές από την Απεργία γενικά.

Στη βάση αυτή με λύπη μας σημειώσαμε, το προβοκάρισμα της 48ωρης Απεργίας της ΟΤΟΕ από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. (Παράταση Αργιών ή Αγώνας; [8/5/02]). Αλλά και με μεγαλύτερη λύπη σημειώσαμε την απουσία των μαχητικών κατά τα άλλα δυνάμεων του Π.Α.ΜΕ, από τις συγκρούσεις της EUROBANK και την κατάληψη στην Τ.Ε

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι γρήγορα θα ξεκόψουν από κατεστημένους δογματισμούς του παρελθόντος.

Τέλος, θεωρούμε πως στο Γ.Σ της ΟΤΟΕ θα επικρατήσει προβληματισμός για την παραπέρα δράση του κλάδου με βήματα αποφασιστικά σε αγωνιστικές εκδηλώσεις αλλά με σωστή αξιοποίηση της γενικής κατάστασης και διαθεσιμότητας καθώς μπροστά μας έχουμε και το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ. 

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Π.Α.Σ.