Με την ολοκλήρωση της ψήφισης της τροπολογίας για το Ασφαλιστικό των Τραπεζών από την Βουλή, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ όπως είχε διαφανεί , ανέστειλε την Απεργιακή κινητοποίηση του κλάδου.
Οι προσπάθειες πλέον μεταφέρονται κατά χώρο, εκεί όπου θα επιχειρηθεί η εφαρμογή της νομοθετικής ρύθμισης.
Θεωρούμε ότι η συνέχιση του απεργιακού αγώνα, απειθαρχώντας στα χρονικά πλαίσια που έθετε η Κυβέρνηση με την ψήφιση της τροπολογίας και η από κοινού με τους απεργούς χάραξη της πάρα πέρα πορείας του κλάδου, θα ενδυνάμωνε τον αγώνα μας και θα αποτελούσε την καλύτερη προειδοποίηση για μη εφαρμογή της στους επί μέρους χώρους.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, ο αγώνας που δώσαμε, είναι μια πολύ σημαντική αγωνιστική παρακαταθήκη, που διέλυσε σημαντικό μέρος από τις αυταπάτες που είχανε δημιουργηθεί και στους Τραπεζοϋπαλλήλους, από την δεκαετή και πλέον υποταγή της ηγεσίας της ΟΤΟΕ (ΠΑΣΚΕ / ΔΑΚΕ / ΑΣΚΕ / ΣΥΝ), στις λογικές του ανταγωνισμού και της αναπτυξιολογίας.
Όλοι κατανοούν σήμερα, ότι στόχος όλων αυτών των ιδεολογικών παρεμβάσεων της αστικής πολιτικής, δεν είναι άλλος, από τους εργαζόμενους και τα δικαιώματα που μέσα από τους αγώνες τους είχανε κατοχυρώσει.
Σε μια εποχή έκρηξης των παραγωγικών δυνατοτήτων της εργασίας και του παγκόσμια παραγόμενου πλούτου, μας λένε να ξεχάσουμε ωράρια, να περιορίσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις μας, να πεθαίνουμε δουλεύοντας ή λίγο μετά την συνταξιοδότηση μας και άλλα πολλά.
Το μέλλον που προτείνουν για μας και τα παιδιά μας, είναι αυτό του σημερινού Κινέζου και Ινδού εργαζόμενου των 7 ευρώ την βδομάδα , σε ένα κόσμο φτώχειας και πολέμων στο όνομα της τρομοκρατίας, που μοναδικό στόχο έχουν την διατήρηση και την αύξηση των κερδών τους.

ΑΓΩΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η απεργία του κλάδου, για την διατήρηση της αυτοτέλειας των ταμείων, δεν είχε απλά στόχο την προστασία της σύνταξης και των προϋποθέσεων καταβολής της.
Αυτά σε σημαντικό βαθμό έχουν προδιαγραφεί από προηγούμενους νόμους (ν.1902, 2084, 3029). Παράλληλα και πάλι όλοι μιλούν για νέο γύρο στο Ασφαλιστικό.
Εκείνο που σηματοδοτεί η κατάργηση των ταμείων, είναι η ευελιξία στην αντιμετώπιση του εργαζόμενου στις τράπεζες, μπροστά στις νέες συγχωνεύσεις-ιδιωτικοποιήσεις και αναδιαρθρώσεις που δρομολογούνται. Ο κ. Μητσοτάκης με αφορμή την ρύθμιση στον ΟΤΕ, αλλά και στην συνέντευξή του στον κ. Ν. Χατζηνικολάου ήτανε σαφής. ‘’Δεν είναι δυνατόν στον Ιδιωτικό τομέα τα προβλήματα των αναδιαρθρώσεων να λύνονται με τις νόμιμες αποζημιώσεις και απολύσεις και στις ΔΕΚΟ -Τράπεζες να δίνουμε εθελουσία με συντάξεις και πρόσθετες αποζημιώσεις!!! ‘’
Ο αγώνας των Τραπεζοϋπαλλήλων, ακόμα και εάν δεν απέτρεψε την ψήφιση της τροπολογίας, τσαλάκωσε αισθητά την βιτρίνα των δήθεν μεταρρυθμίσεων που προωθεί η Κυβέρνηση. Έδωσε απαντήσεις στην απαράδεκτη κατασυκοφάντηση του κλάδου μας περί «ρετιρέ» και «κλαμπ προνομιούχων».
Γίνεται πλέον συνείδηση σε όλους μας, ότι χωρίς αγώνα, χωρίς αλληλεγγύη και συντονισμό των αγώνων, δεν έχουμε περιθώρια για την ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων. Χωρίς την ενεργό συμμετοχή των ίδιων των απεργών, στην ανάπτυξη, καθοδήγηση και περιφρούρηση της απεργίας, δεν είναι δυνατή η υπέρβαση των πολιτικών διαχωρισμών και των κομματικών σκοπιμοτήτων που έχουν επιβληθεί στο σ.κ.
Και είναι ιδιαίτερα λυπηρό να διαπιστώνεις, πως αξιόμαχες δυνάμεις μέσα στην απεργία, αντί να στηρίζουν με τις ενέργειές τους την αγωνιστική ενότητα των απεργών,να λειτουργούν ξεχωριστά από τον απεργιακό προγραμματισμό της ΟΤΟΕ, στο όνομα και μόνο της κομματικής ωφελιμότητας. Θεωρώντας αγώνα και αγωνιστές μόνον όσους συσπειρώνονταν στις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ.
Μια τέτοια στάση, διευκολύνει τους χειρισμούς της ηγεσίας την οποία καταγγέλλεις και εν τέλει το πέρασμα της πολιτικής που στην πράξη αντιστρατεύεσαι.

Η ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η Τ.Ε.

Η Τράπεζα της Ελλάδος και τα αυτοτελή ταμεία μας, έμειναν έξω τελικά από την ασφαλιστική ρύθμιση. Η καθολική συμμετοχή στην απεργία τις μέρες που προηγήθηκαν της κατάθεσης της τροπολογίας, ήτανε ο ουσιαστικός λόγος της σημερινής εξαίρεσής μας. Ενώ και η διατήρηση σημαντικού απεργιακού δυναμικού και μετά την κατάθεση, απέτρεψε και πάλι εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής όπως το 2002. Αν και ο γνωστός φίλος της Τ.Ε. κ. Μάνος, δεν παρέλειψε να διαμαρτυρηθεί και πάλι κατά την τοποθέτηση του στην βουλή γι αυτήν την εξαίρεση.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο απομακρύνθηκαν οι ορατοί στόχοι εμπλοκής μας άμεσα στην παρούσα φάση, ήτανε ο βάσιμος φόβος γενικότερης ανάφλεξης στην Τ.Ε.. Κάτι που με την εμπειρία των θησαυροφυλακίων του 1992, τότε που δεν βγήκε δραχμή από τα θησαυροφυλάκια και χρειάσθηκε η επέμβαση των ΜΑΤ στο χώρο των υπογείων, μέτρησε σήμερα θετικά για εμάς.
Τέλος αποδείχθηκε, το πόσο σημαντική ήτανε η στρατηγική για το Ασφαλιστικό που προτείναμε και στηρίξαμε στον ΣΥΤΕ τα προηγούμενα χρόνια και το πως οι ρυθμίσεις που έχουν γίνει στα αυτοτελή ταμεία μας, στηρίζονται στην ύπαρξη και μόνο συνδικαλιστικού κινήματος ικανού να τις περιφρουρεί.

«Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια»

Στις πρόσφατες εκλογές, η ΔΑΚΕ Τραπεζοελλαδιτών, έκανε τα πάντα προκειμένου να συκοφαντηθεί ο εκπρόσωπός μας στο Δ.Σ. του ΣΥΤΕ και να μειωθεί η εκλογική μας δύναμη. Κράδαιναν την ρομφαία κατά του Γκαργκάνα και της Διοίκησης της Τ.Ε., με την οποία κατ?αυτούς είχαμε συμβιβασθεί. Το σχέδιο Διοίκησης και μηχανισμών, το οποίο συνειδητά ηγετικά στελέχη και της παραπάνω παράταξης υλοποίησαν, εν μέρει πέτυχε. Απέτυχαν όμως σε μια δύσκολη περίοδο για τους εργαζόμενους στην Τ.Ε. εν όψει αναδιαρθρώσεων, να μας θέσουν εκτός Δ.Σ. όπως είχανε σχεδιάσει.
Γι αυτό και για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν, ήδη οι πρώτοι «διώκτες» του Γκαργκάνα, αναβαθμίσθηκαν και τοποθετήθηκαν κατά την διάρκεια μάλιστα της απεργίας, στις Δνσεις Ταμείων και Στρατηγικού Σχεδιασμού και Οργάνωσης.
Η συμφωνία ήτανε πακέτο, γι' αυτό και ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ Τραπεζοελλαδιτών, παραιτήθηκε από το Δ.Σ. του ΣΥΤΕ , λίγο μετά τις εκλογές, Κατά τα άλλα τους πείραζε που τονίζαμε ότι ανακάλυψαν τον συνδικαλισμό στον βαθμό του εντεταλμένου...

Mε συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΠΑΣ