ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ
Να ισοπεδώσουν τα δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων
Να διαλύσουν το συνδικαλιστικό κίνημα
και την ενότητα του κλάδου.

Συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., θέλει να στείλει μήνυμα στους Τραπεζίτες και το κεφάλαιο συνολικά, ότι με αυτήν μπορούν να προχωρήσουν πιο γρήγορα και αποφασιστικά στις αντεργατικές τομές και αλλαγές που περιλαμβάνει η πολιτική των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων. Για το σκοπό αυτό, τα δίνει όλα χωρίς καμιά αναστολή.
Όχι μόνο καλύπτει την καθαρή αντισυνταγματική εκτροπή των Τραπεζιτών, αλλά συγχρόνως μιλάει για αδυναμία ελέγχου της πρακτικής τους, όταν οι τρεις από τους έξι Διοικητές των Τραπεζών που αρνούνται την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ, είναι διορισμένοι από αυτήν!
Η στιγμή που επιλέγεται η αντιδραστική επίθεση στους Τραπεζοϋπαλλήλους δεν είναι τυχαία και δεν γίνεται στο κενό.  Γίνεται συντεταγμένα από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο (κυβέρνηση, κόμματα αστικής πολιτικής, ΣΕΒ - Τραπεζίτες, Μ Μ Ενημέρωσης) και στοχεύει στο σύνολο της εργατικής τάξης με την κατάργηση ιστορικών κατακτήσεων των εργαζομένων.
Οι τραπεζίτες με μια συντονισμένη κλαδική επίθεση επιχειρούν να καταργήσουν ντεφάκτο την κλαδική σύμβαση, οι Βιομήχανοι απαιτούν την κατάργηση της εθνικής και κλαδικής συλλογικής σύμβασης και θέλουν τοπικά σύμφωνα απασχόλησης για να ρίξουν και άλλο τα μεροκάματα και τους μισθούς, η κυβέρνηση αποφάσισε αυξήσεις πείνας για τους εργαζόμενους στο δημόσιο για το 2006.
Η αγωνία Κυβέρνησης και Τραπεζιτών δεν είναι μη τυχόν και υποχρεωθούν να δώσουν μεγάλες αυξήσεις μέσα από την κλαδική ΣΣΕ για το 2006. Γνωρίζουν καλά τα όρια των πραγματικών αυξήσεων, μέσα στα οποία κινούνται χρόνια τώρα με τις ηγεσίες της ΟΤΟΕ.
Εξάλλου η περιφρούρηση της κερδοφορίας και της τοκογλυφικής πολιτικής τους,  απέναντι στο σύνολο των εργατικών νοικοκυριών, ουδόλως έχει αμφισβητηθεί τα τελευταία χρόνια από την ηγεσία της ΟΤΟΕ και εν πολύς προς το παρόν δεν κινδυνεύουν.
Η σημερινή επίθεση, μετά από αυτήν για το Ασφαλιστικό, στοχεύει στην πλήρη κατάργηση στο DNA των Τραπεζοϋπαλλήλων, ιδιαίτερα των νέων, κάθε μορφής συλλογικότητας έξω και πέρα από τα επιτρεπτά όρια που θέτει ο κάθε Τραπεζίτης για το μαγαζί του.

Την ίδια στιγμή που ο ανταγωνισμός των Τραπεζών βρίσκεται σε φάση παροξυσμού και οι μεγάλοι Τραπεζίτες ετοιμάζονται για νέες εξαγορές και συγχωνεύσεις, όλοι από κοινού θέλουν να ξεμπλέξουν με τον «εσωτερικό τους εχθρό» τους εργαζόμενους και τη δυνατότητα που τους παρέχει η κλαδική ενότητα, να αντιπαρατεθούν συνολικά στα σχέδια τους.
Το τελευταίο έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα πλήγματα που ετοιμάζουν για το σύνολο των Τραπεζοϋπαλλήλων, στο μισθό, τη σταθερή απασχόληση και το χρόνο εργασίας, στο επίπεδο των κοινωνικοασφαλιστικών παροχών κ.ά. υπερβαίνουν τη σημερινή κατάσταση και φαντασία.
Οι Απολύσεις θα κάνουν ΑΜΕΣΑ την εμφάνιση τους αντικαθιστώντας τα συνήθη προγράμματα εθελουσίας εξόδου. Η αμοιβή, ο χρόνος εργασίας, η σχέση εργασίας, οι ημέρες και ώρες εργασίας, η επιδοματική πολιτική και η εξέλιξη των εργαζομένων, θα υπαχθούν στον Προκρούστη του Διευθυντικού Δικαιώματος του κάθε εργοδότη, ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ

Η σημερινή επίθεση δεν είναι τυχαία. Έχει γενικευμένο ? στρατηγικό χαρακτήρα. Αν περάσει η κατάργηση της κλαδικής σύμβασης στις τράπεζες ανοίγει ο δρόμος για κατάργηση του θεσμού των κλαδικών συμβάσεων παντού.
Ο κλάδος των Τραπεζοϋπαλλήλων, έχει καταγραφεί στη συνείδηση του μέσου εργαζόμενου στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, ως ένα δυναμικό κομμάτι του σ.κ. με πρωτοπόρα συμβολή στην καθιέρωση του σταθερού ωραρίου και του πενθήμερου. Αν περάσουν τα μέτρα αυτά, στέλνουν απειλητικό μήνυμα προς όλους τους εργαζόμενους στο ΔΗΜΟΣΙΟ, τον  ευρύτερο Δημόσιο τομέα, τις ΔΕΚΟ, στους ΟΤΑ, ότι τίποτα δεν τους σταματά και μπορούν μέσω των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων να ισοπεδώσουν τα πάντα.
Το σ.κ. των Τραπεζοϋπαλλήλων, αλλά και συνολικά το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, οφείλει σήμερα να αγωνισθεί συντεταγμένα και συντονισμένα για να αντιστρέψει την απειλή. Πρέπει ΑΜΕΣΑ να προβάλλει την ανάγκη ανατροπής αυτής της κυβέρνησης  και της πολιτικής της.
Οι μεγάλες ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που προετοίμασαν το έδαφος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και η απουσία σήμερα ουσιαστικής αντιπολίτευσης εκ μέρους του, δεν μπορεί να λειτουργούν ως πλυντήριο των ευθυνών της σημερινής κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο να αξιοποιούνται στη δημιουργία κλίματος παθητικής αποδοχής και αδιεξόδου των αγώνων των ίδιων των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού τους κινήματος, στο όνομα κάποιων μελλοντικών κομματικών κερδών.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι μια νέα ταξική εργατική ενότητα των εργαζομένων, μια εργατική αντιπολίτευση και ένα ταξικό εργατικό μέτωπο των ίδιων των συνδικάτων για τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση και δράση με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής και τον διαχωρισμό από αυτούς που τη στηρίζουν σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.

Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη τους κομματικούς- παραταξιακούς και πολλές φορές άνευ ουσίας διαχωρισμούς. Μια τέτοια συμπεριφορά και πρακτική, που την ώρα του αγώνα διαχωρίζει τους εργαζόμενους που όλοι πλήττονται από αυτή τη πολιτική, στηρίζει αντικειμενικά την εφαρμοζόμενη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από τις «αριστερές κορώνες και  φρασεολογία» που χρησιμοποιούνται (ΕΣΑΚ-ΠΑΜΕ).

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΜΑΣ  -  ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΤΟΕ

Συνάδελφοι,
Κανείς δεν μπορεί να παραβλέπει τις ευθύνες της ηγεσίας της ΟΤΟΕ, για τη σημερινή κατάσταση στις Τράπεζες και τα πλήγματα αποδυνάμωσης που έχουμε δεχθεί σαν συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν ξεχνάμε τα φληναφήματα περί ανταγωνιστικότητας-αναπτυξιολογίας και ευλυγισίας, που σαν παπαγαλάκια αναμασούσε την τελευταία δεκαπενταετία η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ενός κομματικά υποταγμένου και «εκσυγχρονιστικά» μεταλλαγμένου συνδικαλισμού που επικράτησε στην ΟΤΟΕ.
Δεν ξεχνάμε τίποτα και για κανέναν.
 Ταυτόχρονα με την αναγκαία αυτοτελή προσπάθεια αφύπνισης, ενεργοποίησης και συμμετοχής των ίδιων των τραπεζοϋπαλλήλων για την άμεση δημοκρατική λειτουργία των Συλλόγων και της ΟΤΟΕ, την αλλαγή προσανατολισμού στη δράση τους, απαιτείται η πλήρης αξιοποίηση των σημερινών απεργιών που  προκηρύσσονται.

Συγχρόνως και μέσα από αυτούς τους αγώνες, πρέπει να ενισχυθεί η τάση χειραφέτησης των εργαζομένων, η ανεξαρτησία του εργατικού συνδικαλιστικού μας κινήματος από τα πλαίσια της αστικής πολιτικής που μεταφέρουν και επιβάλλουν σε αυτό, η κομματική ποδηγέτηση και ο κομματικός διαχωρισμός των εργαζομένων. Απαιτείται η κατάκτηση μιας νέας ταξικής ενότητας, στηριγμένης στα δεδομένα και τις κοινές δυσκολίες της εργασιακής μας ζωής, για τη δημιουργική αναζήτηση και διεκδίκηση όλων όσων μας αξίζουν και μας αναλογούν, ως παραγωγών του αμύθητου πλούτου της εποχής μας.

Με τη συμβολή όλων των ταξικών, αγωνιστικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων, πρέπει αυτοί οι αγώνες να ενισχυθούν και να κλιμακωθούν ώστε να οδηγηθούμε στη ρήξη και την  ανατροπή των στρατηγικών  επιδιώξεων κυβέρνησης και τραπεζιτών.

Να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους  -  Να υπογράψουμε κλαδική ΣΣΕ
με ουσιαστικό οικονομικό και θεσμικό  περιεχόμενο.

Συνάδελφοι,
Όχι μόνο πρέπει να αντισταθούμε και να αποτρέψουμε την κατάργηση της Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης, αλλά χρειάζεται να ενισχυθεί αυτή με νέες κατακτήσεις.

Mε συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΠΑΣ