Π. Α. Σ.

Και η νέα 24ωρη απεργία του κλάδου, την Παρασκευή 17/2/06, σημείωσε σημαντική επιτυχία. Ιδιαίτερα να σημειωθεί η σημαντική αύξηση του ποσοστού των απεργών στις Ιδιωτικές Τράπεζες.
Η επιλογή Κυβέρνησης ? Τραπεζιτών, να απορυθμίσουν πλήρως όλο το εργασιακό καθεστώς αμοιβής - χρόνου εργασίας - επιδοματικής πολιτικής κλπ, το οποίο οικοδομήθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια μέσα από τις κλαδικές ΣΣΕ στον χώρο μας, συναντά την κάθετη άρνηση του συνόλου του κλάδου μας.
Η Κυβέρνηση μέσα από την προσπάθεια να καταργηθεί ουσιαστικά η ΟΤΟΕ, θέλει να στείλει απειλητικό μήνυμα και προς τις υπόλοιπες Ομοσπονδίες και κλάδους εργαζομένων και ιδιαίτερα σε αυτές των ΔΕΚΟ ? ΟΤΑ και Δημοσίου.
Ενώ η στάση του ΣΕΒ στις διαπραγματεύσεις για την ΕΓΣΣΕ, καταδεικνύει πως το σύνολο των εργαζομένων βρισκόμαστε μπροστά σε μια συντονισμένη επίθεση, στο όνομα του Κόστους και του Πληθωρισμού, της Ανταγωνιστικότητας και της Αναπτυξιολογίας.
Οι εργαζόμενοι, οι δημιουργοί του πλούτου και των τεράστιων επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων της εποχής μας, αντί να γευόμαστε τα αποτελέσματα της συμβολής μας σε αυτήν την πρόοδο, στο εισόδημα και τις εν γένει ελευθερίες της ζωής και εργασίας μας, καλούμαστε να εγκαταλείψουμε και το σημερινό ελάχιστο επίπεδο κατακτήσεων μας, για να επιστρέψουμε σε εργασιακές συνθήκες του προηγούμενου αιώνα.
Οι εργαζόμενοι στις Τράπεζες, καλούμαστε να υπερασπισθούμε μια ιστορία 70 και πλέον χρόνων, αγώνων και κατακτήσεων του κλάδου μας.
Συγχρόνως η ηγεσία της ΟΤΟΕ, έχει την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ευκαιρία να υπερασπισθεί όχι τόσο την δική μας συλλογική αξιοπρέπεια, αλλά τη δική της τιμή και την ιστορία μιας Ομοσπονδίας που πρωτοστάτησε στο Πενθήμερο, στο Ωράριο και στα ζητήματα Δημοκρατίας του εργατικού σ.κ.
Οι Τραπεζοϋπάλληλοι με την συμμετοχή στην Απεργία, έδειξαν μεγαλοθυμία προς μια ηγεσία που τα τελευταία χρόνια αναμασούσε με επιμονή τα φληναφήματα του Ανταγωνισμού και της Αναπτυξιολογίας, οδηγώντας τον κλάδο αποδυναμωμένο και υπονομευόμενο στη σημερινή επίθεση.
Πρέπει ΟΛΟΙ σήμερα, να σταθμίσουμε τις ιστορικές μας ευθύνες απέναντι στους συναδέλφους μας τους οποίους πρέπει να υπηρετήσουμε, πετώντας τις «επίπλαστες κομματικές ταυτότητες» και τους « μικροπολιτικούς διαχωρισμούς» που αυτές μας επιβάλλουν, έξω από τις κοινές μας δυσκολίες , τα κοινά μας δικαιώματα , τις κοινές μας δυνατότητες και κατακτήσεις.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΟΤΟΕ

Η θεμιτή και αναγκαία επιδίωξη συντονισμού με άλλες εργατικές ομοσπονδίες και τις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις δικές μας ευθύνες για την προετοιμασία του κλάδου και την αναγκαία ρήξη και σύγκρουση που απαιτείται, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΣΕ για τον κλάδο. Ούτε ασφαλώς μπορεί να αποτελέσει η επιδίωξη αυτή, το «άλλοθι» για να αποποιηθεί τις ευθύνες της η σημερινή ηγεσία της ΟΤΟΕ.
Στο Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ, που ζητήσαμε να συγκληθεί άμεσα, θα επαναφέρουμε και πάλι την πρότασή μας για:

Προκήρυξη το αργότερο μέσα σε 10 εργάσιμες, επαναλαμβανόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων με ταυτόχρονη κατάληψη ευαίσθητων χώρων διακίνησης χρήματος και ροής πληροφοριών των συναλλαγών(Μηχανογραφικά κ.ά. σημεία που θα επιλεγούν), σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Σύγκληση Νομαρχιακών Συνελεύσεων και στους 52 Νομούς της χώρας για την εκλογή παραρτημάτων όπου αυτά αδρανούν και την ανάδειξη διευρυμένων επιτροπών αγώνα σε κάθε Νομό. Διαδικασία ανάδειξης επιτροπών αγώνα θα πρέπει να διεξαχθεί και στην Αττική, με ευθύνη των Συλλόγων και της ΟΤΟΕ.
Εφ όσον κριθεί αναγκαίο και για την αποτελεσματικότητα της παραπάνω διαδικασίας ,να προκηρυχθεί 3ωρη στάση εργασίας .
Σύγκληση έκτακτου Συνεδρίου της ΟΤΟΕ, στο οποίο θα συμμετάσχουν και αντιπρόσωποι όλων των επιτροπών αγώνα Πανελλαδικά , για την ισχυροποίηση της απόφασης του Γενικού Συμβουλίου.
Διοργάνωση στην Αθήνα Πανελλαδικού Συλλαλητηρίου των Τραπεζοϋπαλλήλων εν ενεργεία και συνταξιούχων , πριν την έναρξη των επαναλαμβανόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων με ευθύνη Συλλόγων και Νομαρχιακών παραρτημάτων.
Συνέχιση στο διάστημα αυτό «αιφνιδιαστικών ενεργειών» σε Τράπεζες στην Αττική και την Θεσσαλονίκη.
Συμμετοχή της ΟΤΟΕ σε συντονισμένη απεργιακή κινητοποίηση με άλλους κλάδους και ομοσπονδίες αν αυτή προκηρυχθεί πριν την έναρξη των επαναλαμβανόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων του κλάδου.

Στην Απεργία της Παρασκευής, οι απεργοί αντιμετώπισαν τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία των μηχανισμών του Κράτους και των Τραπεζιτών και πιο συγκεκριμένα της ΑΛΦΑ.
Στην πρωινή περιφρούρηση της ΑΛΦΑ από το ΠΑΜΕ, το οποίο κινείται από μόνο του εκτός προγραμματισμού της ΟΤΟΕ, δυνάμεις του προσωπικού ασφαλείας της συγκεκριμένης Τράπεζας, συνεπλάκησαν και τραυμάτισαν συναδέλφους μας του ΠΑΜΕ, προς τους οποίους εκφράζουμε την συμπαράστασή μας.
Στην προγραμματισμένη από την ΟΤΟΕ εκδήλωση στην ΑΤΕ και την επιδίωξη αντιπροσωπείας της ΟΤΟΕ να κινηθεί προς το γραφείο του Διοικητή της, εκδηλώθηκε ο αυταρχισμός και η τρομοκρατία των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν συμπλοκές και να τραυματισθούν εκτός άλλων και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων, προς τον οποίο επέδειξαν την θρασυδειλία τους οι δυνάμεις καταστολής. Η μαχητικότητα των απεργών όχι μόνο ήτανε συγκλονιστική απέναντι σε αυτή την τρομοκρατία, αλλά κατάφεραν να διασπάσουν τον κλοιό των ΜΑΤ και μεγάλο μέρος της αντιπροσωπείας να περάσει στο εσωτερικό της Τράπεζας.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να εκφράσουμε την λύπη μας για τον διαχωρισμό του αγώνα των Απεργών, που επιφέρει η στάση των συναγωνιστών του ΠΑΜΕ. Ενώ ο αυταρχισμός είναι ενιαίος, η επιμονή αυτού του άσφαιρου διαχωρισμού τους από τους υπόλοιπους απεργούς της ΟΤΟΕ, μας προξενεί πολλαπλά ερωτηματικά. Ιδιαίτερα η στάση τους, να αποχωρήσουν μπροστά από την ΑΤΕ μόλις έφτασε το μπλοκ της ΟΤΟΕ και η επιλογή της θέσης του παρατηρητή των γεγονότων, μας προβληματίζει. Αλήθεια ποιος επωφελείται από μια τέτοια στάση; Ο αγώνας των απεργών τραπεζοϋπαλλήλων ή η επίθεση Κυβέρνησης-Τραπεζιτών; Αλήθεια με τη στάση αυτή πιέζουμε τάχατες την ηγεσία της ΟΤΟΕ ή την διευκολύνουμε στους χειρισμούς της, παρέχοντάς της και το σχετικό άλλοθι;
Θεωρούμε ότι το ΠΑΜΕ με τον διαχωρισμό και τα ξεχωριστά συλλαλητήρια, δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ευθύνες που έχει, όπως και οι ηγεσίες τις οποίες καταγγέλλει, από την απαίτηση των εργαζομένων να εκφρασθεί με συνέπεια και με ταξική ενότητα, ένα ενωμένο κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης, απέναντι στην σημερινή μετωπική επίθεση διάλυσης των συνδικάτων και πλήρους απορύθμισης των εργασιακών μας δεδομένων.