Π. Α. Σ.

Η Κυβέρνηση της Ν.Δ., επιταχύνει την επίθεσή της στο σύνολο της εργατικής τάξης της χώρας μας.
Βιομήχανοι, Τραπεζίτες και Εφοπλιστές, με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του εδώ εκπροσώπου τους κ. Γκαργκάνα, πιέζουν για πλήρη απορύθμιση των θεσπισμένων εργασιακών σχέσεων και αμοιβών, για ένα νέο γύρο στο Ασφαλιστικό.
Με τον αέρα των κερδών που αποκόμισαν την περίοδο της Σημιτικής διαχείρισης, απαιτούν σήμερα την πλήρη ανατροπή και των ελάχιστων εκείνων όρων άμυνας, που είχαμε κατακτήσει οι εργαζόμενοι απέναντι στην επιθετικότητα του Κεφαλαίου.
Τα ιδεολογήματα της Ανταγωνιστικότητας και της Αναπτυξιολογίας, στο όνομα των οποίων η ηγεσία του σ.κ. «σύρθηκε» στην λογική της συνεργασίας των «κοινωνικών εταίρων», εξαργυρώνονται σήμερα για μας τους εργαζόμενους με την πιο σκληρή επίθεση του Κεφαλαίου.

Οι κλάδοι με την μεγαλύτερη κερδοφορία στο προηγούμενο διάστημα(Τραπεζίτες και Εφοπλιστές), σέρνουν τον χορό της σημερινής βίαιης αντεργατικής επίθεσης. Αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά, πως οι λογικές «των κοινωνικών εταίρων» και της δήθεν αμοιβαίας επωφελούς συνεργασίας τους, δεν αποτελούν τίποτα διαφορετικό, από την αναγκαία προετοιμασία του ασθενούς στο προθάλαμο του χειρουργείου... Και δυστυχώς τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια, ο ασθενής είμαστε συνεχώς εμείς οι εργαζόμενοι και μόνιμοι χειρουργοί ο ΣΕΒ, οι Τραπεζίτες, οι Εφοπλιστές και οι Κυβερνήσεις τους.

Η σημερινή επίθεση των Τραπεζιτών για κατάργηση της Κλαδικής Σύμβασης των Τραπεζοϋπαλλήλων, επικρέμεται ως απειλή για όλους τους κλάδους των εργαζομένων. Συνδέεται με την απαίτηση του ΣΕΒ για εξαίρεση από την ΕΓΣΣΕ του κατώτερου μεροκάματου-μισθού των λεγόμενων προβληματικών περιοχών και στοχεύει σε επόμενη φάση, στην πλήρη κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Στόχος τους οι λεγόμενες ατομικές συμβάσεις, η πλήρης υποταγή των όρων αμοιβής και εργασίας στο Διευθυντικό Δικαίωμα του κάθε εργοδότη.
Η επίθεση στους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ, με την εφαρμογή των άρθρων 13 και 14 του πρόσφατου νόμου, η κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο, το κλείσιμο δεκάδων εργοστασίων και η απόλυση χιλιάδων εργαζομένων, συνθέτουν ένα ζοφερό κοινωνικό τοπίο. Πλάι στην Ακρίβεια και την Ανεργία, παίρνουν μόνιμη θέση πλέον οι τετραωρίτες, οι επινοικιαζόμενοι, οι κοινωνικά ανασφάλιστοι, οι εργαζόμενοι χωρίς σταθερό ωράριο και αμοιβή, οι ελαστικά εργαζόμενοι με τις απλήρωτες υπερωρίες κ.ά
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ, μέσα από το λεγόμενο πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων και την επανεξέταση του ασφαλιστικού, επιχειρεί να «ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΕΙ» τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων, καθιστώντας την εργατική δύναμη πλήρως ελαστική και υποταγμένη, στην δαμόκλεια σπάθη της ατομικής διαπραγμάτευσης του κάθε εργοδότη.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ - ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ

Η κατάσταση που διαμορφώνει η Κυβερνητική πολιτική όπως ήτανε αναμενόμενο, συναντά την αντίσταση των εργαζόμενων, συσσωρεύει σφοδρή κοινωνική δυσαρέσκεια.
Η περίοδος που η Κυβέρνηση προσπαθούσε να επιδείξει ένα δήθεν «φιλολαϊκό» πρόσωπο και που μιλούσε περί «σεμνότητας και ταπεινότητας», τέλειωσε.

Στην επίθεσή της η Κυβέρνηση της Ν.Δ., αξιοποιεί πλήρως την απουσία ουσιαστικής πολιτικής αντιπολίτευσης από το κόμμα του ΠΑΣΟΚ. Την ώρα της πολιτικής επιστράτευσης των Ναυτεργατών, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ επικρίνει την Κυβέρνηση, επειδή δεν έφερε πλοία με ξένη σημαία για να μεταφέρουν στις αγορές τα αγροτικά προϊόντα !!
Στις συνθήκες αυτές, η κοινοβουλευτική αριστερά αδυνατεί και δεν θέλει, να ενοποιήσει τη γενικευμένη εργατική δυσαρέσκεια προγραμματισμένα και μαχητικά, σε ένα ανεξάρτητο ταξικό κίνημα συνολικής ρήξης και σύγκρουσης, με στόχο την ακύρωση και τελική ανατροπή της σημερινής Κυβέρνησης και της πολιτικής της.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση(ΣΥΝ), ακολουθεί πολιτική ουράς μέσα από τις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και τις Ομοσπονδίες, με συμφωνία στις μορφές και το περιεχόμενο που αυτές επιλέγουν. Το ΠΑΜΕ (ΚΚΕ), επιλέγει την πολιτική του άσφαιρου διαχωρισμού και της άρνησης οποιασδήποτε κοινής δράσης. Μοναδική σχεδόν επιδίωξη και των δύο, η εξαργύρωση της συσσωρευμένης εργατικής δυσαρέσκειας στην κονίστρα του αστικού κοινοβουλευτισμού. Αντικειμενικά και από διαφορετικούς δρόμους, στηρίζουν τις επιλογές των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, δυσχεραίνοντας με τη γενικότερη στάση τους, στην δημιουργία όρων και προϋποθέσεων αποτελεσματικότητας των αγώνων.

Οι αγώνες που εκδηλώνονται σχεδόν παντού, εκφράζουν σαφείς αλλαγές στις διαθέσεις των εργαζομένων και στα περιθώρια ανοχών τους, απέναντι στην σημερινή βίαιη επίθεση.

Οι καταλήψεις των εργοστασίων και η αγωνιστική προσπάθεια των εργαζόμενων σε αυτά (Φωσφορικά Λιπάσματα, Κόκα-Κόλα, Κεράνης, Γιούλα, SEX-FORM κ.ά), να δώσουν μάχη για την υπεράσπιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και πριν και πάνω από όλα του δικαιώματος στην εργασία.
Ο αγώνας των Τραπεζοϋπαλλήλων κατά της προσπάθειας των Τραπεζιτών να καταργήσουν την Κλαδική ΣΣΕ και την ΟΤΟΕ ουσιαστικά, με ποσοστά συμμετοχής στην απεργία αντίστοιχα αυτών της προηγούμενης δεκαετίας.

Ο καθολικός αγώνας των Ναυτεργατών, που υποχρέωσε την Κυβέρνηση να προσφύγει στον αυταρχισμό της πολιτικής επιστράτευσης, για να κάμψει την αποφασιστικότητα των απεργών και το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε άμεσα και αυθόρμητα.

Τα παραπάνω, εκφράζουν την θέληση των εργαζομένων να αντισταθούν στην σημερινή άγρια επίθεση που δέχονται. Ενώ ταυτόχρονα ο αγώνας των ναυτεργατών και η μαχητική στάση των απεργών , οδήγησαν για πρώτη φορά μια Κυβέρνηση να ομολογεί δημόσια , πως τα αιτήματα των απεργών είναι δίκαια. Δείχνοντας έτσι πως κάτω από προϋποθέσεις, μπορούν οι αγώνες των εργαζομένων όχι μόνο να χαρακτηρίζονται δίκαιοι αλλά και να έχουν νικηφόρα αποτελέσματα.

Κάτω από το βάρος των αγωνιστικών διαθέσεων των ίδιων των εργαζομένων και το κλίμα έντονης κοινωνικής δυσαρέσκειας που διαμορφώνεται, οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και των ομοσπονδιών που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα(ΟΤΟΕ), προκήρυξαν απεργιακές κινητοποιήσεις με κατάληξη την 24ωρη Πανελλαδική-Πανεργατική Απεργία στις 15/3/06.
Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, διαπιστώνουν πως οι σημερινές ηγεσίες αυτών των οργανώσεων, δεν έχουν την θέληση και την λογική να υπερασπισθούν με σταθερότητα τα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα, να οδηγήσουν τους αγώνες μας σε νίκη.
Όταν ακόμα και τώρα, με την πολιτική επιστράτευση των Ναυτεργατών, αντί να απαντήσουν με άμεση Πανεργατική Κινητοποίηση στήριξης και συνολικοποίησης του αγώνα , προσπαθούσαν να βρουν πεδίο διεξόδου μέσω της συναίνεσης!

Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα , χρειάζεται να πάρουμε την υπόθεση των αγώνων στα χέρια μας. Απαιτείται από κοινού και συντονισμένα να προβάλλουμε και να διεκδικήσουμε ένα σαφές πλαίσιο αιτημάτων που να ανταποκρίνεται στις σημερινές μας ανάγκες και προβλήματα που βρίσκονται μπροστά μας.

Απόκρουση κάθε προσπάθειας κατάργησης των κλαδικών ΣΣΕ και της εξαίρεσης από την ΕΓΣΣΕ του κατώτερου μεροκάματου και μισθού των λεγόμενων προβληματικών περιοχών.
Διεκδίκηση γενναίων αυξήσεων τώρα στους μισθούς και τα μεροκάματα, για να μπορεί να ζει ο καθένας αξιοπρεπώς από μια και μόνη δουλειά. Αφορολόγητο όριο τα 30 000 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.
Μείωση του επιτοκίου χορηγήσεων κάθε μορφής και διαμόρφωσή του στο ύψος του επίσημου πληθωρισμού μειωμένου κατά μία μονάδα, για οικογένειες μισθωτών με δύο παιδιά και ετήσιο εισόδημα λιγότερο από 30000ευρώ.
Απόκρουση των επιχειρούμενων Ιδιωτικοποιήσεων σε Ο.Α., ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΠΕΤ, ΤΑΧ. ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ, ενίσχυση του κοινωνικού τους χαρακτήρα με ουσιαστικό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.
Επαναλειτουργία όλων των εργοστασίων μέσα από εργατικές καταλήψεις, με επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων και αμφισβητώντας το καθεστώς ατομικής ιδιοκτησίας.
Μόνιμες και σταθερές εργασιακές σχέσεις για όλους τους εργαζόμενους σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας.6ΩΡΟ-5ΝΘΗΜΕΡΟ-30ΩΡΟ.
Δημόσια καθολική κοινωνική ασφάλιση. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, αύξηση των συντάξεων και μείωση των ορίων ηλικίας.
Επέκταση των Βαρέων και Ανθυγιεινών στο Δημόσιο.
Ενίσχυση των συνδικαλιστικών ελευθεριών στους τόπους δουλειάς, κατάργηση των μέτρων περιορισμού και υπονόμευσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων.

Όλοι οι εργαζόμενοι το νοιώθουμε. Η διεκδίκηση των παραπάνω στόχων απαιτεί το συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα. Μόνο με την κλιμάκωση και ένταση των αγώνων μας και με προμετωπίδα το στοιχείο του πολιτικού εκβιασμού προς την κεντρική εξουσία, μπορούμε να προσδοκάμε σοβαρά αποτελέσματα για το σύνολο των εργαζομένων.

Συνάδελφοι,
Οι ανάγκες και δυσκολίες που βρίσκονται μπροστά μας, απαιτούν από όλους τους πρωτοπόρους εργαζόμενους και τις ταξικές συλλογικοτητές τους, να αναζητήσουν με επιμονή τον δρόμο μιας νέας αναγκαίας ταξικής ενότητας στην εποχής μας.
Μιας ταξικής ενότητας που θα στηρίζεται αποφασιστικά από τον χαρακτήρα της. Εποχής των νέων δυσκολιών, αλλά και δυνατοτήτων που αυτή περικλείει, για τον εργαζόμενο δημιουργό του σημερινού αμύθητου πλούτου.
Στην κατεύθυνση αυτή, είναι αναγκαίος ο συντονισμός συνδικάτων σε ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα, που θα επιδιώκει σταθερά και αταλάντευτα να ενοποιήσει έξω από λογικές κομματικής περιχαράκωσης και σε ενιαία ταξική κατεύθυνση, τις σύγχρονες τάσεις χειραφέτησης των εργαζομένων. Για την δημιουργία με μαζικούς όρους, των απαραίτητων προϋποθέσεων απεργιακής-αγωνιστικής δράσης και κατάκτησης των αιτημάτων μας και την δημιουργία της αναγκαίας αγωνιστικής πίστης στην αποτελεσματικότητα των αγώνων μας.

Δίνοντας την μάχη της επιτυχίας της 24ωρης Πανεργατικής Απεργίας και της συνέχισης των αγώνων μας, καλούμε όλες τις δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, να ενώσουν τις δυνάμεις τους τουλάχιστον σε μια κοινή πορεία και εργατική διαδήλωση.