Η χθεσινή συμφωνία  της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ, για διετή ΕΓΣΣΕ , με αυξήσεις της τάξης του 3,8% για το 2006 και 3,4% για το 2007 στα κατώτερα μεροκάματα και μισθούς, δεν ανταποκρίνεται ούτε  στις διεκδικήσεις  της ίδια της ΓΣΕΕ (8% για το 2006), πολύ περισσότερο στις πραγματικές ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων, που τα τελευταία χρόνια υφίστανται μια συστηματική αφαίμαξη του εισοδήματός τους.
Η συμφωνία κινείται στα όρια της Κυβερνητικής Εισοδηματικής πολιτικής και των επιλογών του ΣΕΒ, δεν αναπληρώνει καμιά απώλεια εισοδήματος από τις ασκούμενες πολιτικές λιτότητας, δεν αποσπά έστω και ένα μικρό μέρος από τα τεράστια κέρδη του κεφαλαίου.  
Ο διετής χαρακτήρας της, αποτελεί σημαντικό αρνητικό στοιχείο αυτής της συμφωνίας. Σε μια περίοδο που Κυβέρνηση ? ΣΕΒ ? Τραπεζίτες, έχουν εκφράσει με πληρότητα τις προθέσεις τους, Άρνηση υπογραφής κλαδικής ΣΣΕ με την ΟΤΟΕ, Αντιδραστικές αλλαγές σε ΔΕΚΟ, Νέος γύρος στο Ασφαλιστικό και την κοινωνική ασφάλιση γενικότερα, Ιδιωτικοποιήσεις σε ΟΤΕ -ΔΕΗ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ κ.ά., η διετής ταξική ειρήνη που προσφέρθηκε, αποτελεί ανομολόγητη πράξη.
Σε μια περίοδο, που η κοινωνική δυσαρέσκεια καθημερινά μεγαλώνει, που στις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις, εκφράσθηκε μια αγωνιστική διάθεση των εργαζόμενων, που ανεβαίνει το θερμόμετρο σε όλη την Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, διαφαινόμενη ήττα του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία), η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ / ΔΑΚΕ), ευθυγραμμίσθηκε και πάλι όπως στο παρελθόν, με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της αστικής πολιτικής και των κομμάτων που την εκπροσωπούν.
Η καταγραφή εκ μέρους της Αυτόνομης Παρέμβασης του όχι στην συμφωνία, εξυπηρετεί τις κοινοβουλευτικές ανάγκες του ΣΥΝ και δεν εκφράζει καμιά αληθινή αγωνία για το εργατικό κίνημα και την αποτελεσματικότητά του. Κάτι τέτοιο, έπρεπε να το εκφράσει πριν τη συμφωνία και όχι κατόπιν εορτής.
Συγχρόνως, ο άσφαιρος διαχωρισμός του ΠΑΜΕ, δεν αποτελεί άλλοθι για την ηγεσία του και τις ευθύνες της απέναντι στο εργατικό κίνημα και τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι, δεν έχουμε  ανάγκη από τον καταγγελτικό λόγο, αλλά από τη δημιουργία προϋποθέσεων για τη διεξαγωγή νικηφόρων αγώνων. Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΜΕ, με την πολιτική και την λογική του, πουθενά δεν δημιούργησε ρήγματα στην Κυβερνητική εισοδηματική πολιτική. Αντίθετα υπογράφει και αυτό, τις ίδιες συμβάσεις με το ίδιο περιεχόμενο, αυτών που καταγγέλλει.

Οι εργαζόμενοι καλούμαστε μέσα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, να αντισταθούμε στις λογικές  υποταγής στα όρια της αστικής πολιτικής και των ανοχών της, στις οποίες μας οδηγούν αντίστοιχες συμφωνίες της συνδικαλιστικής ηγεσίας.
 Απαιτείται  να  καταγγείλουμε  αυτή την συμφωνία  και να διεκδικήσουμε αυξήσεις έξω από τα όρια της εισοδηματικής πολιτικής. Να αποκρούσουμε την  επίθεση των Τραπεζιτών για κατάργηση της κλαδικής ΣΣΕ και  την Κυβερνητική επίθεση στις ΔΕΚΟ. Να αποτρέψουμε «νέους διαλόγους» για το Ασφαλιστικό, υπερασπιζόμενοι τα  κοινωνικοασφαλιστικά  μας δικαιώματα και κατακτήσεις.
Στην προσπάθειά μας αυτή, είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε τρόπους υπέρβασης της σημερινής κατάστασης, η οποία οδηγεί στην πλήρη απαξίωση των συλλογικοτήτων των εργαζομένων. Κατάσταση την οποία ενισχύει η πρακτική των  ενσωματωμένων γραφειοκρατικών  ηγεσιών. 
Να κινηθούμε για την κατάκτηση μιας νέας ανεξάρτητης ταξικής ενότητας, στη βάση των σημερινών αναγκών και δικαιωμάτων μας, για να ξεπεράσουμε τους  διαχωρισμούς που μας επιβάλλονται, έξω και πέρα από τα πραγματικά μας προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινής μας ζωής.
Τα αδιέξοδα της πολιτικής τους, προαναγγέλλουν αντικειμενικά την ανάγκη  οργάνωσης καινούργιων αγώνων της τάξης μας. Χρειάζεται σε αυτούς, μέσα από το συντονισμό συνδικάτων και αγωνιστών του σ.κ., να δημιουργήσουμε συνθήκες για ανυποχώρητους  νικηφόρους  αγώνες.

Mε συναδελφικούς  χαιρετισμούς
ΠΑΣ