Συνάδελφοι,

Η φετινή πρωτομαγιά, βρίσκει τους εργαζόμενους και τους λαούς όλου του κόσμου, μπροστά σε τεράστια διλήμματα και ερωτηματικά, σχετικά με το μέλλον στο οποίο βαδίζει σήμερα ο ?παγκοσμιοποιημένος? κόσμος μας.
         Σε μια εποχή, που οι αναγκαίοι υλικοί όροι για την παγκόσμια ευημερία έχουν προ πολλού ωριμάσει, που η ενότητα του παγκόσμιου χώρου και του χρόνου έχει ήδη εξασφαλισθεί από τα επιτεύγματα της ανθρώπινης γνώσης των Δικτύων και της Πληροφορικής, που ο αναγκαίος παραγωγικά εργάσιμος χρόνος έχει συντριβή υπέρ του απελευθερωτικού ονείρου από την μισθωτή σκλαβιά, ο παγκόσμιος καπιταλισμός της λειτουργίας του κέρδους, επιχειρεί να μας γυρίσει αιώνες πριν.
         Όλο και πιο πολύ συνειδητοποιούμε καθημερινά, πως η διαχείριση των τεράστιων τεχνολογικών και επιστημονικών επιτευγμάτων, καρπών της ανθρώπινης δημιουργικής ικανότητας της εργασίας, από το παγκόσμιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, οδηγεί σε χειροτέρευση των όρων ζωής και εργασίας, των λαών και των  εργαζομένων όλου του κόσμου.
         Μετά την επί αιώνες απομύζηση, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των λαών του λεγόμενου τρίτου κόσμου, στην οποία κατά βάση στηρίχθηκε η ανάπτυξη της ?Δύσης?, το κεφάλαιο επιχειρεί σήμερα μια συνεχή διαδικασία δημιουργίας όρων και προϋποθέσεων για την μισθωτή εργασία και τους εργαζόμενους των χωρών ?της δύσης?, αντίστοιχων και ανάλογων με αυτών που επικρατούν στις χώρες αυτές.         
         Το κεφάλαιο, στην αγωνιώδη προσπάθειά του να διατηρήσει τα κέρδη και την ηγεμονία του, μπροστά στην επιστημονικά θεμελιωμένη ανάγκη και κίνδυνο ανατροπής του, καθίσταται αδηφάγο προς τον άνθρωπο και την φύση.
           Αποτέλεσμα η παγκόσμια φτώχεια και η αξεπέραστη και συνεχώς διευρυνόμενη ανεργία, το σαφάρι κατά των κοινωνικών και ασφαλιστικών κατακτήσεων των εργαζομένων, οι ανατροπές στα ωράρια και τον συνολικό χρόνο εργασίας, η συνεχής μείωση των αμοιβών των εργαζομένων, η αλόγιστη σπατάλη των φυσικών πόρων και η συνεχής επιδείνωση του παγκόσμιου οικοσυστήματος.
           Ταυτόχρονα, μαζί με την οικονομική επίθεση στην παγκόσμια εργατική τάξη και τους εργαζόμενους, οι λαοί και οι εργαζόμενοι καλούνται με το αίμα τους να πληρώσουν το τίμημα των νέων ανταγωνιστικών γύρων των ιμπεριαλιστών, με επικεφαλής τον Αμερικάνικο, για το μοίρασμα των αγορών και των ενεργειακών πηγών.
   Στη θέση του ?ψυχρού πολέμου? έχουμε σήμερα τον ?πόλεμο κατά της τρομοκρατίας?. Μετά την εισβολή στο Αφγανιστάν, την κατοχή του Ιράκ, το στραγγαλισμό του λαού της Παλαιστίνης, προχωρούν στη σχεδιαζόμενη επίθεση στο Ιράν. Οι λαοί είναι αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα του σύγχρονου ιμπεριαλισμού, που σκορπά φτώχεια, πόλεμο και βία.

Συνάδελφοι,

Οι εργαζόμενοι και στη χώρα μας νοιώθουν τις συνέπειες αυτής της κατάστασης μέσα από την πολιτική της Ν.Δ. Πολιτική που θέλει να επιβάλει μια συνεχή αφαίμαξη του εργατικού εισοδήματος, τη γενίκευση της ελαστικής και ανασφαλούς εργασίας (κατάργηση 8ωρου, κανονισμοί εργασίας στις ΔΕΚΟ, κατάργηση μονιμότητας στο δημόσιο), τις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ συγχρόνως  προετοιμάζει και νέες αλλαγές στο ασφαλιστικό.
Κυβέρνηση - ΣΕΒ και Ε.Ε. θέλουν να διαμορφώσουν ένα εργασιακό καθεστώς με εργαζόμενους δίχως δικαιώματα και εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις.
  Στις επιλογές τους  αυτές, στηρίζονται και από την  συμφωνία στην ουσία της παραπάνω πολιτικής, της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ).
Οι εργαζόμενοι απέναντι σε αυτή τη κατάσταση, έκφρασαν τις αγωνιστικές τους διαθέσεις με απεργίες και κινητοποιήσεις (Πανεργατικές ΓΣΕΕ / ΑΔΕΔΥ, Τράπεζες, Ναυτεργάτες, ΟΤΑ, Πανεπιστήμια). Δυστυχώς, η ηγεσία της ΓΣΕΕ με την πρόσφατη ΕΓΣΣΕ, όχι μόνο υπέγραψε το περίφημο 0,77 λεπτά την ημέρα, αλλά και προσέφερε δύο χρόνια εργασιακής ειρήνης σε Κυβέρνηση και Εργοδότες.
ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ με την πρακτική τους επιδιώκουν να μην υπάρξει κανένα ουσιαστικό ρήγμα στην κυρίαρχη πολιτική. Συγχρόνως οι πολιτικοσυνδικαλιστικές παλινδρομήσεις της Αυτόνομης Παρέμβασης, όχι μόνο δεν συμβάλουν στην αποτελεσματικότητα των αγώνων, αλλά παρέχουν και το σχετικό άλλοθι στις παραπάνω ηγεσίες.
Σε αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί να απαντήσει το ΠΑΜΕ, καθώς διαλέγοντας το δρόμο του κομματικοκεντρικού συνδικαλισμού, αρνείται ουσιαστικά κάθε μορφή κοινής δράση με άλλα σωματεία και  αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις μόνο ως μοχλό πολιτικής καταγραφής και εκλογικής ενίσχυσης. Με την επιλογή του αυτή, δεν συμβάλει στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου ταξικού εργατικού κινήματος στην εποχή μας, μετατρέπεται σε κίνηση πολιτικής διαμαρτυρίας, εκδηλώνοντας στην πράξη έλλειψη πίστης στη δημιουργία προϋποθέσεων για μαζικούς και νικηφόρους αγώνες.             

Συνάδελφοι,

         Απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που μας οδηγούν, μπορούμε να αντισταθούμε νικηφόρα! Το μήνυμα αυτό δεν προέρχεται μόνο από την ιστορική μνήμη των αγώνων της εργατικής τάξης παγκόσμια. Μας το έστειλαν πρόσφατα οι νέοι και οι εργαζόμενοι της Γαλλίας λίγες μέρες πριν τη φετινή Πρωτομαγιά.
         Ξεπερνώντας την απάθεια και τον ατομισμό, με διαχωρισμό από τις λογικές του κυβερνητικού-εργοδοτικού και κομματικοκεντρικού συνδικαλισμού, μπορούμε να οικοδομήσουμε μια νέα ανεξάρτητη ταξική ενότητα που τόσο έχουμε ανάγκη στην εποχή μας.
Η φετινή Πρωτομαγιά πρέπει να αποτελέσει ένα δυνατό πολιτικό μήνυμα στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση και σε όλους τους επίδοξους μιμητές της.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουμε αποφασιστικό μήνυμα. Δεν είμαστε αναλώσιμοι, αρνούμαστε το ρόλο του ?αναλώσιμου υλικού? της καπιταλιστικής κερδοφορίας, θέλουμε να μπλοκάρουμε τη μηχανή των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Στη Γαλλία εκατομμύρια νέοι, φοιτητές, εργαζόμενοι έδειξαν ότι την ιστορία τη γράφουν οι αγώνες των λαών και όχι τα σχέδια των κυρίαρχων. Με το χαμόγελο της ελπίδας από τη νίκη της εξεγερμένης Γαλλίας και με εμπιστοσύνη στη δύναμη των συλλογικών αγώνων, έχουμε πίστη στην δυνατότητα νικηφόρων αγώνων της τάξης μας. Επιμένουμε σταθερά στην ανάγκη να ανατραπεί το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Mε συναδελφικούς  χαιρετισμούς
ΠΑΣ