Συνάδελφοι,
Την Τετάρτη 10 Μαΐου, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Εκπαίδευση, τις ΔΕΚΟ και τις Τράπεζες, προχωρούν σε 24ωρη Πανελλαδική Απεργία και την οργάνωση συγκεντρώσεων των Απεργών.
Κανείς ασφαλώς δεν μπορεί να υποτιμήσει το μέγεθος της σημερινής επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και την ανάγκη ανάπτυξης απεργιακού - αγωνιστικού μετώπου, απέναντι στην πολιτική της Κυβέρνησης, του ΣΕΒ και της Ε.Ε.
Η συνεχής περιοριστική εισοδηματική πολιτική στις αυξήσεις των αποδοχών μας, η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων στις Τράπεζες, η επιβολή με Νόμο ανατροπών στο εργασιακό και ιδιοκτησιακό καθεστώς στις ΔΕΚΟ, η προετοιμαζόμενη νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό κ.ά., προκαλούν τη δικαιολογημένη αγανάκτησή μας.
Στην εποχή της έκρηξης του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, σαν αποτέλεσμα της δημιουργικής - παραγωγικής ικανότητας του εργαζόμενου ανθρώπου, γινόμαστε αποδέκτες συνεχώς των συνεπειών που ενυπάρχουν στην ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της παραγωγής από τους κεφαλαιοκράτες και την βαρβαρότητα που παράγει για μας τους εργαζόμενους η συνεχής επιδίωξη του κέρδους εκ μέρους τους.
Συνάδελφοι,
Με τη συμμετοχή μας στην Απεργία και τις συγκεντρώσεις εκφράζουμε την αγωνιστική μας αντίθεση στην πολιτική Κυβέρνησης ? Εργοδοτών και γι’ αυτό θα πρέπει όλοι να εργαστούμε για την επιτυχία της Απεργίας.
Ταυτόχρονα όμως και μέσα από τον αγώνα μας, θα πρέπει να προβληματιστούμε για το πως θα δημιουργήσουμε προϋποθέσεις νικηφόρων και αποτελεσματικών αγώνων. Το πως θα υπερβούμε, τα εμπόδια και τις δυσκολίες που καθημερινά προβάλλονται από την πολιτική Κυβέρνησης ? Εργοδοτών, αλλά και την αναποτελεσματική πρακτική την οποία χρόνια ακολουθεί η συνδικαλιστική ηγεσία.
Αλήθεια, δεν θα είμαστε σε καλύτερη θέση σήμερα μπροστά στην Απεργία, αν η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ / ΔΑΚΕ) με την ευθύνη και της Αυτόνομης Παρέμβασης, αντί να υπογράψει διετή ΕΓΣΣΕ με 0,77 ευρώ την ημέρα, έμενε σταθερή στις διεκδικήσεις της αλλά και στις δεσμεύσεις της για μη υπογραφή σύμβασης, αν δεν αρθούν οι αρνήσεις των Τραπεζιτών για την κλαδική σύμβαση της ΟΤΟΕ;
Η λεγόμενη πολιτική «κοινωνικού διαλόγου» που ακολουθεί η συνδικαλιστική ηγεσία απέναντι στις απαιτήσεις Κυβέρνησης ? ΣΕΒ - Τραπεζιτών όλα αυτά τα χρόνια αλλά και σήμερα στο ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, υπέρ ποίου τελικά έχει λειτουργήσει;
Τα αποτελέσματα σε βάρος των εργαζομένων στο Ασφαλιστικό, στο Εισοδηματικό, στις Εργασιακές Σχέσεις, στις Ιδιωτικοποιήσεις, στο χρόνο εργασίας, στην Ανεργία κ.ά, δίνουν απάντηση.
Συνάδελφοι,
Όλοι συναισθανόμαστε ότι, χωρίς την κατάκτηση μιας νέας ταξικής εργατικής ενότητας, ανεξάρτητης από την αστική πολιτική και την παρέμβαση που αυτή έχει μέσα στο εργατικό μας κίνημα, με τη δράση των παρατάξεων του κομματικού και κομματικοκεντρικού συνδικαλισμού, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε αποτελεσματικούς όρους ανατροπής της σημερινής επίθεσης.
Χωρίς να ξεπεράσουμε την λογική της συναίνεσης και της υποταγής στην οποία οδηγούν με τις πράξεις τους οι κυρίαρχες παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, αλλά και την κομματική περιχαράκωση και τον άσφαιρο διαχωρισμό στον οποίο οδηγούν οι επιλογές του ΠΑΜΕ, δεν δημιουργούνται όροι ενός εργατικού κινήματος που θα εμπνέει τους εργαζόμενους και το οποίο οι τελευταίοι θα εμπιστεύονται.
Η ανάγκη αυτή δεν αποτελεί μια γενική και αόριστη θεωρητική υποχρέωση. Αποτελεί το άμεσο και συγκεκριμένο καθήκον - ευθύνη, του κάθε πρωτοπόρου εργαζόμενου σε κάθε χώρο και μέσα στους αγώνες της σημερινής συγκυρίας.
Με βάση της παραπάνω σκέψεις, καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε καθολική συμμετοχή στην Απεργία και τις συγκεντρώσεις των Απεργών, στην διαμόρφωση από κοινού όρων και προϋποθέσεων για νικηφόρους αγώνες στην εποχή μας. Mε συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΠΑΣ
|
