Συνάδελφοι,
Μετά από έξι εβδομάδες σκληρού απεργιακού αγώνα καταφέραμε μια σημαντική ρωγμή στο σκηνικό της πλήρους αδιαλλαξίας, που διαμόρφωνε η Κυβέρνηση με την βοήθεια και των ΜΜΕ. Κόντρα στο ρεύμα συναίνεσης και υποταγής που εκδηλώθηκε, στο όνομα του ρεαλισμού και του ανέφικτου των στόχων του κινήματός μας, οι απεργοί συνάδελφοι όχι μόνο πίστεψαν στο δίκιο του αγώνα μας, αλλά ήταν αυτοί που με τις μεγαλειώδεις εκδηλώσεις τους τον οδήγησαν σε μια συμφωνία, που μετά τις 19/3/08, μόνον αυτοί πίστευαν ...
Όμως το μεγαλύτερο κέρδος και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη για την τελική δικαίωση των στόχων μας δεν αποτελεί αυτή καθΆ αυτή η συμφωνία, αλλά αυτά τα οποία κατακτήσαμε στην πορεία του αγώνα μας. Αυτούς τους δεσμούς που σμιλέψαμε μέσα στις ανεπανάληπτες συγκεντρώσεις και πορείες μας, κόντρα στη βροχή ή τις αποστάσεις Κεντρικού – Ευελπίδων, αυτά που αποτυπώθηκαν στα συνθήματά μας, με τα οποία τρεις γενιές συναδέλφων δέθηκαν αποφασιστικά. Με αυτά ξυπνούσαμε, με αυτά περπατούσαμε στους δρόμους του αγώνα, αυτά μας συντρόφευαν στην καθημερινότητά μας. Αυτά είναι τα καύσιμα και τα εφόδια της νέας μας εφόδου στο μέλλον, για την οποία πρέπει να είμαστε έτοιμοι και πάλι κάθε στιγμή.
Η είσοδος στο προσκήνιο του αγώνα μας των νέων συναδέλφων μας γεμίζει πίστη και αισιοδοξία για την μελλοντική πορεία του συνδικαλιστικού μας κινήματος στο χώρο. Η αποφασιστικότητα που επέδειξαν οι συνάδελφοί μας στα Υποκαταστήματα και Πρακτορεία ήταν εντυπωσιακή, αφού οι καθημερινές συνθήκες ήταν δυσκολότερες γιΆ αυτούς. Η ενότητα, η αποφασιστικότητα, η ταξική μας ανεξαρτησία, τα αισθήματα αλληλεγγύης και συντροφικότητας, η αξιοπρέπειά μας είναι μερικά από αυτά που αναδείχθηκαν μέσα από τον αγώνα και καμία Διοίκηση παρούσα ή μελλοντική δεν μπορεί πλέον να τα αγνοήσει. Χωρίς σεβασμό στην θεσμική ανεξαρτησία της Τ.Ε. και την αυτοτελή λειτουργία των Ασφαλιστικών Ταμείων της, όχι μόνο δεν θα υπάρξει εργασιακή ειρήνη, αλλά και ο νέος Διοικητής θα έχει απέναντί του μια καθημερινή ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ... Και είναι αυτονόητο ότι ο σημερινός Διοικητής, στην περίπτωση που δεν θα εξελιχθούν ομαλά τα γεγονότα, δεν θα μπορεί να σταθεί πλέον ούτε ώρα στην Τράπεζα...
Συνάδελφοι,
Εκτιμούμε πως δεν ήρθε η ώρα για μια συνολική αποτίμηση της απεργιακής μας κινητοποίησης. Ο αγώνας συνεχίζεται και ίσως να απαιτηθούν πρόσθετες μάχες ακόμα πιο σκληρές σε μορφή, ένταση και διάρκεια. Οφείλουμε όμως να πούμε πως δεν θα δεχθούμε να γίνουν τιμητές της εκείνοι οι οποίοι με την συμπεριφορά τους στη διάρκεια της απεργίας και ειδικότερα μετά της 19 ή της 27/3/08, έδειξαν ιδιαίτερο ζήλο για την αναστολή της απεργίας. Επίσης, δεν ξεχνάμε τίποτα και κανέναν για την συμπεριφορά του και την στάση του στο Ασφαλιστικό από το 1992 μέχρι και σήμερα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι, δεν πληρώνουμε μόνο τις ευθύνες της εκάστοτε Κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και τις δικές μας αβελτηρίες, που υπήρξαν φυσική συνέπεια της συνδιοίκησης και της συνδιαχείρισης που ακολουθούσαν οι μόνιμες ή ευκαιριακές πλειοψηφίες του ΣΥΤΕ. Ούτε ξεχνάμε και τις ευθύνες της σημερινής Διοίκησης και ιδιαίτερα του Διοικητή, με τις υποσχέσεις του για τα Ταμεία, ενώ στο τέλος κατά έναν εντελώς παράξενο τρόπο άλλοτε ο κ. Χριστοδουλάκης και άλλοτε η κα Πετραλιά δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους προς αυτόν !!! Ο Απεργός συνάδελφος μετά από έξι εβδομάδες αγώνα και την συμφωνία που πέτυχε, τους παρέχει ακόμα τη δυνατότητα να επανορθώσουν και να μην μείνουν στην ιστορία της Τράπεζας, ως οι σύγχρονοι Νέρωνες των Ασφαλιστικών μας Ταμείων...
Τέλος, η παραφιλολογία των ΜΜΕ για την πρόσφατη συμφωνία και η κοινή δήλωση των αρμόδιων Υπουργών ήταν αναμενόμενη και αποτελεί μέρος του συνολικού σχεδιασμού για τον ασφαλιστικό Νόμο. Εμείς, σε κάθε περίπτωση, ούτε νόμους ανατρέψαμε, ούτε και φυσικά ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο. Συμφωνία κάναμε και μάλιστα με την παρέμβαση του ίδιου του Υπουργού στο συμφωνηθέν κείμενο. Συμφωνία για την εξέταση των ρυθμίσεων εφαρμογής στο Ταμείο μας του πρόσφατα ψηφισθέντος νόμου, με βάση την αναγκαία αυτοτέλεια στην λειτουργία του Ταμείου μας λόγω των ιδιαιτεροτήτων της Τράπεζας Ελλάδος, ως μέλους του συστήματος Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών. Προχωράμε ψύχραιμα στα επόμενα βήματα έτοιμοι όμως να περιφρουρήσουμε κάθε στιγμή αυτά που κάναμε ήδη...
«Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά...».
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΠΑΣ |
