Με βάση την συμφωνία που πραγματοποιήθηκεστη διάρκεια της Απεργίας μας με τον Υπουργό Οικονομίας, η πρόσφατη Διοικητική απόφαση του ΙΚΑαποτελεί το πρώτο μεγάλο και σημαντικό βήμα διάσωσης του Ταμείου μας. Η απόφαση αυτή, στην σημερινή φάση υλοποίησης του νόμου, εκφράζει υποχρεωτικά ένα ανεκτό πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας των υπουργείων Οικονομίας και Απασχόλησης, με τις θέσεις των εκπροσώπων του ΣΥΤΕ και της Τ.Ε στην τριμερή επιτροπή. Η απόφαση αυτή δεν αποτελεί ούτε το τελικό πλαίσιο συμφωνίας, ούτε πολύ περισσότερο τον τελικό στόχο του ΣΥΤΕ.  Σύμφωνα λοιπόν με την παραπάνω απόφαση, αντί της διάλυσηςτου Ταμείου μας στο ΙΚΑ/ΕΤΑΜ και της εκκαθάρισης των σημερινών και μελλοντικών συνταξιούχων μας από το υποκατάστημα του ΙΚΑ / Τομέας Τραπεζών, χωρίς συμμετοχή και λόγο των ασφαλισμένων μας και της Τ.Ε., διεσώθη ο πυρήνας και το ουσιαστικό περιεχόμενο του ταμείου μας. Τα διαθέσιμά μας, κινητά και ακίνητα, αλλά και οι εισφορές ΟΛΩΝ, σημερινών και μελλοντικών ασφαλισμένων θα είναι συγκεντρωμένα σε συγκεκριμένο λογαριασμό (ΚΩΔΙΚΟ), που θα καταβάλει με την ευθύνη της Τ.Ε., τις συντάξεις και τα επιδόματα στους συνταξιούχους μας. Από τον λογαριασμό αυτόν δεν θα μπορεί να διατεθεί ούτε ένα ευρώ για άλλη χρήση, πλην της πληρωμής των συντάξεων και των επιδομάτων των συνταξιούχων μας. Η φροντίδα παρακολούθησης και ελέγχου της καθημερινής λειτουργίας «του Ταμείου μας», ανατίθεται σε τριμελή επιτροπή η οποία θα εισηγείται για κάθε θέμα σχετικό με το σύνολο της περιουσίας και των εισφορών μας. Δύο από τα τρία μέλη της επιτροπής προέρχονται από τους ασφαλισμένους του ταμείου μας και υποδεικνύονται από τον ΣΥΤΕ.

Είναι απολύτως σαφές στον καθένα μας ότι, χωρίς αυτό το πρώτο σημαντικό βήμα,  που αποτελεί καρπό της απεργίας μας και νίκη των απεργών, δεν θα μπορούσε κανείς να ελπίζει βάσιμα στην τελική δικαίωση του αγώνα μας. Χωρίς αυτή την αποφασιστική νίκη, που διασώζει τον πυρήνα και την ουσία του Ταμείου μας, όλα τα άλλα μέτρα υποχρεωτικής δικαστικής προσφυγής, θα κατέληγαν και θα αποτελούσαν αντικειμενικά το φύλλο συκής σε μια δυστυχώς χαμένη υπόθεση...  Η εμπειρία μας από τους άλλους χώρους, με την διαχείριση των δικαστικών προσφυγών  από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ως άλλοθι για την  έλλειψη των αναγκαίων αγωνιστικών κινήσεων, δυστυχώς είναι αρνητική...Ενώ σήμερα στον χώρο μας, μετά από αυτήν την εξέλιξη, την οποία επέβαλλαν οι Απεργοί με την συνέχιση του αγώνα τους και μετά την ψήφιση του νόμου, τα δικαστικά μέτραδεν αποτελούν πλέον το όπιο των ηττημένων, αλλά θεμιτά μέσα ουσιαστικής πίεσης στον συνεχή αγώνα που διεξάγουμε για την Νομοθετική επίλυση του Ασφαλιστικού το συντομότερο δυνατό.  Συνεχίζουμε τον αγώνα και ταυτόχρονα με την φροντίδα υλοποίησης της Διοικητικής απόφασης με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, απαιτούμε πλέον από τη νέα Διοίκηση, να καθίσει και να συζητήσει διεξοδικά με τους εργαζόμενους, τους δρόμους άμεσης νομοθετικής επίλυσης του Ασφαλιστικού στο σύνολό του.  Όχι μόνο του Ταμείου κύριας σύνταξης, αλλά και των υπολοίπων και κύρια αυτών της Επικούρησης και Υγείας και Πρόνοιας.

Τόσο κατά την διάρκεια της Απεργίας, όσο και τώρα, μετά τα πρώτα θετικά αποτελέσματα του αγώνα μας, ορισμένοι επιμένουν να υποτιμούν τη νοημοσύνη των απεργών. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να μειώσουν τον μεγάλο απεργιακό μας αγώνα και την συνέχισή του, έξω από τις λογικές που είχε επιβάλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Μάλιστα κάποιοι, έφτασαν στο σημείο να θεωρούν το θετικό αποτέλεσμα του αγώνα μας, ως προϊόν των δικών τους ενεργειών (ΔΑΚΕ Τραπεζοελλαδιτών)! Ευτυχώς, εκ μέρους του συνόλου των απεργών, τουςέδωσαναπάντησημε την στάση τους οι συνάδελφοι του ΙΕΤΑ. Στην συγκέντρωση που πραγματοποίησαν μέλη αυτής της παράταξης στον χώρο του Νομισματοκοπείου, έλαβαν τόσο ηχηρό μήνυμα ενότητας και αγώνα, που την επομένη στην συγκέντρωση του ΣΥΤΕ στην ΔΟΜ, το μέλος της συγκεκριμένης παράταξης συν. Νικολάου, υποχρεώθηκε σε δημόσια  αποκατάσταση της αλήθειας: «Τόσο εγώ όσο και άλλα μέλη της παράταξής μου, στην διάρκεια της Απεργίας, συναντούσαμε τείχος σε όλες τις επαφές που κάναμε. Μόνο μετά την πολιτική συμφωνία των απεργών με την κυβέρνηση στις 7/4/08 και την λειτουργία της τριμερούς στο υπουργείο Οικονομίας, καταφέραμε να έχουμε  και εμείς κάποιες θετικές επαφές...»  Δυστυχώς για εκείνους, που προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον απεργιακό μας αγώνα και τα αποτελέσματά του, αλλά οι συνάδελφοι απεργοί, έχουν ιδίαν αντίληψη για πρόσωπα και γεγονότα. Η Απεργία αυτή αποκάλυψε πλήρως τα ανεπαρκή όρια του κομματικού-παραταξιακού συνδικαλισμού, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την μεγάλη δύναμη της ανεξάρτητης ταξικής ενότητας των απεργών, στη βάση των δικών τους αναγκών και δικαιωμάτων. Η απεργία αυτή ήταν ένα καλό μάθημα για όλους μας. Η ΠΑΣ προσπάθησε με όλες της τις δυνάμεις να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αυτού του μεγαλειώδους αγώνα. Και αν σήμερα, θα μπορούσαμε για κάτι να δεχθούμε  συζήτηση, είναι για το αν θα έπρεπε  να επιμείνουμε στην συνέχισή του και μετά την πρώτη συμφωνία στο υπουργείο Οικονομίας στις 7/4/08. Σε καμιά περίπτωση δεν δεχόμαστε συζήτηση για το αντίθετο, δικαιώνοντας μάλιστα λογικές που εκφράστηκαν ποικιλοτρόπως μέσα στην Απεργία μας, ακόμα και στο επίπεδο του Δ.Σ. του ΣΥΤΕ. Με την ευκαιρία, εκφράζουμε την λύπη μας για την επιμονή  που επιδεικνύουν οι συνάδελφοι της ΣΑΝ, να υπερασπίζουν ακόμα και σήμερα, την λάθος πρότασή τους  για διακοπή της απεργίας μαςστις 20/3/08. Το να έχεις μια διαφορετική άποψη μέσα στην απεργία, είναι θεμιτό. Όταν όμως προσπαθείς να προσαρμόσεις την πραγματικότητα στα μέτρα της άποψής σου,  τότε αυτή η επιμονή μεταφράζεται σε επικίνδυνο συνδικαλιστικό εγωισμό...  Τον οποίο μάλιστα, εκμεταλλεύεται και ο λεγόμενος «επιστημονικός σύλλογος», παίρνοντας θάρρος για να ταχθεί όχι μόνο υπέρ της διακοπής της Απεργίας στις 20/3/08, αλλά και για να προβαίνει σε βαρύτατους χαρακτηρισμούς κατά του ΣΥΤΕ και εκείνων που αγωνίζονται στις γραμμές του. Τέλος, θεωρούμε πως δεν ταιριάζει στην παράταξη της ΕΣΑΚ, ο ρόλος του παρατηρητή ενός τέτοιου μεγαλειώδους αγώνα. Δεν συμφωνούμε με την λογική τους πως ο αγώνας μας ήταν συντεχνιακός. Οι  εργαζόμενοι στην Τ.Ε, με τον αγώνα μας ενάντια στον νόμο Πετραλιά, δώσαμε μεγάλες δυνατότητες στο σύνολο του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.Δεν μπορεί να κατηγορηθούμε επειδή προτάξαμε και το δικό μας πρόβλημα, όταν συνεχίσαμε μόνοι μας μετά την ψήφιση του Νόμου... Δυστυχώς, η  λογική του άσφαιρου διαχωρισμού δια μέσω του ΠΑΜΕ, για κομματικό και μόνο όφελος και η χρόνια αντίληψη να υποτιμούμε ότι δεν καθοδηγούμε, οδήγησε  αγωνιστικές δυνάμεις σε παθητικό ρόλο και στην ανάγκη σήμερα να υποτιμούν τα αποτελέσματα ενός συγκλονιστικού αγώνα, προκειμένου να δικαιολογήσουν την  «ουσιαστική απουσία τους από τον συντεχνιακό μας αγώνα»….

Είμαστε αισιόδοξοι, πως βαδίζοντας με την ίδια αγωνιστική ενότητα και αποφασιστικότητα, θα καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε τα βήματά μας στο Ασφαλιστικό. Να μετατρέψουμε αυτό το σημαντικό πρώτο βήμα που κάναμε, σε εφαλτήριο Νομοθετικής ρύθμισης για το σύνολο των Ταμείων του χώρου μας. Είμαστε σίγουροι πως αυτό μπορεί να γίνει,  γιατί μετά από αυτόν τον Απεργιακό αγώνα :

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑΕΙ...

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΠΑΣ