Π. Α. Σ.

Στα είκοσι περίπου χρόνια ανεξάρτητης συνδικαλιστικής δράσης δεν συνηθίσαμε να προσφεύγουμε σε υποδείξεις ή νουθεσίες των όποιων Διοικήσεων. Θεωρούμε όμως αναγκαίο, στα πλαίσια του εργατικού ελέγχου και όχι λογικών συνδιαχείρισης - συνδιοίκησης με τις οποίες βρισκόμαστε σε διαρκή σύγκρουση, να καταστήσουμε σαφές στη νέα Διοίκηση, ότι αν πραγματικά επιθυμεί να στηρίξει την ανεξαρτησία της Τράπεζας Ελλάδος όπως τόνισε στην επιστολή του ο κ. Διοικητής, τότε θα πρέπει να ενεργήσει άμεσα για την τελική νομοθετική επίλυση του Ασφαλιστικού. Μάλιστα η πρόσφατη απάντηση του κ. TRICHET στην ερώτηση του ευρωβουλευτή κ. Παπαδημούλη, όχι μόνο αποτελεί δικαίωση του αγώνα μας, αλλά και την καλύτερη αιτιολογία της αναγκαίας νομοθετικής παρέμβασης: «... η Ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να συνεργάζεται στενά με την Τ.Ε. και να διαβουλεύεται με την Ε.Κ.Τ...., σύμφωνα με την απόφαση 98/415/ΕΚ του Συμβουλίου, καθώς οι διατάξεις του καταστατικού της Τ.Ε. αναθέτουν σε αυτή το καθήκον της κοινωνικοασφαλιστικής κάλυψης του προσωπικού της (Άρθρο 38 παρ.4, άρθρο 71 παρ.1 και άρθρο 74 του καταστατικού της Τ.Ε.)» (Απόσπασμα απάντησης TRICHET).
Με τον απεργιακό μας αγώνα, καταφέραμε να διασώσουμε το περιεχόμενο του Ταμείου μας μέσα στο ΙΚΑ. Έτσι σήμερα, η σχετική νομοθετική παρέμβαση για την ένταξη των Ταμείων μας μέσα στην Τράπεζα, όχι μόνο είναι καταστατικά αναγκαία, αλλά και εφικτή. Η σημερινή Διοίκηση, πριν την συζήτηση των οποιονδήποτε άλλων θεμάτων, την σημασία των οποίων δεν υποτιμούμε, έχει βασική υποχρέωση να δρομολογήσει οριστικά και αμετάκλητα την νομοθετική επίλυση του ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ.

Για την ΠΑΣ αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για να διεξαχθεί η οποιαδήποτε συζήτηση στα πλαίσια του ρόλου και των αναγκών μιας ανεξάρτητης Κεντρικής Τ.Ε. Η ανεξαρτησία δεν μπορεί να είναι λόγος κενός περιεχομένου ή πολύ περισσότερο ετεροβαρών υποχρεώσεων... Όπως και με τον προηγούμενο Διοικητή που δεν περιμέναμε να φύγει από την θέση του για να του ασκήσουμε κριτική, όπως πράττουν σήμερα αυτοί που μέχρι χθες αποτελούσαν τους προνομιακούς συνομιλητές του, θα εξακολουθήσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Θα εξακολουθήσουμε να αγωνιζόμαστε με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες και τα δικαιώματα των συναδέλφων μας, χωρίς διαχωρισμούς και υποταγή σε μικροκομματικούς υπολογισμούς και μικροσυμφέροντα.