Μετά τις πρόσφατες πολιτικές εκλογές και τα αποτελέσματα που προέκυψαν από αυτές, η Κυβέρνηση ανοίγει άμεσα και με ένταση, όλα τα μέτωπα που αποτελούν προτεραιότητα και συνέχεια της προηγούμενης πολιτικής της.( Ασφαλιστικό-Ιδιωτικοποίηση Ο.Α.- ΔΕΗ - Αναθεώρηση άρθρου 16 - Φορολογικό κ.ά.) Επιδιώκει άμεσα και μέσα στο 2008, να έχει ξεμπλέξει με τα θέματα αυτά, ώστε με τον νέο εκλογικό νόμο στο χέρι, να κατευθυνθεί στις Ευρωεκλογές του 2009 ή και σε διπλές εκλογές, αν κάτι τέτοιο εκτιμηθεί συμφέρον για την ίδια.

Θέλοντας, ταυτόχρονα, να αξιοποιήσει την δυνατότητα που τις παρέχει «ο εμφύλιος» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο δρόμο για την αρχηγία, επιλέγει να φέρει άμεσα στην πρώτη γραμμή το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ. Μετά τον λαγό  Αναλυτή και τα κάθε λογής παπαγαλάκια που βγαίνουν στην Τηλεόραση και «κλαίνε μη τυχόν και δεν πάρουν σύνταξη οι νέοι εργαζόμενοι», όπως π.χ ο συντάκτης του Οικονομικού  Ταχυδρόμου κ. Μαρίνος, βγήκε και ο Διοικητής της Τ.Ε. να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους για την  ανάγκη επιβολής σκληρών μέτρων στο Ασφαλιστικό εδώ και τώρα. (Αύξηση Ορίων ηλικίας και Εισφορών, Μείωση συντάξεων κ.ά). Σε αντίθεση με την στάση των προκατόχων του, ο σημερινός έχει μετατραπεί σε εμπροσθοφυλακή της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Φοβούμαστε πως με την πρακτική του, μας αφήνει έκθετους, εν ενεργεία και συνταξιούχους, στην προετοιμαζόμενη επίθεση στο Ασφαλιστικό. Όπως είπε, πρέπει να λέμε «τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.»

Εμπρός λοιπόν ας μιλήσουμε και για τα σύκα και για τη σκάφη.

1.  Ποιος και που διέθεσε ΑΤΟΚΩΣ τις ασφαλιστικές  εισφορές των εργαζομένων από το 1950 και μετά; Που πήγαν και τι έγιναν οι εισφορές των εργαζομένων; Μήπως διετέθησαν για την δημιουργία « της Βιομηχανίας και Βιοτεχνίας» στην μεταεμφυλιακή Ελλάδα και αργότερα είχαμε πλούσιους Βιομήχανους με προβληματικές επιχειρήσεις; 
2.  Ποιος και γιατί στη συνέχεια, μετά την απελευθέρωση του Τραπ. Συστ/τος, πήρε τα χρήματα της ασφάλισης των εργαζομένων από την υποχρεωτική κατάθεσή τους στην Τράπεζα Ελλάδος και τα τζιράριζε κατά το δοκούν στην Κεφαλαιαγορά και με ποιο στόχο; Μήπως για να ενισχυθεί το παιχνίδι του  Χρηματιστηρίου για την άντληση πόρων από τις επιχειρήσεις, απαραίτητους για την διείσδυσή τους στα Βαλκάνια και την Ανατ. Ευρώπη; Αλήθεια γιατί τότε κανείς δεν φώναξε για να προλάβει την μεγαλύτερη  ληστεία  και  αναδιανομή πόρων από της ιδρύσεως σχεδόν του Ελληνικού κράτους;
3.  Γιατί, όταν η Τ.Ε. εμποδιζόταν όπως διατείνονται, να ασκήσει την αρμοδιότητά της να περιφρουρήσει τα αποθεματικά των Ταμείων κατά την πρόσφατη ληστεία των ΔΟΜΗΜΕΝΩΝ  ΟΜΟΛΟΓΩΝ, δεν βγήκε ο λαλίστατος Διοικητής στην τηλεόραση να τρομάξει τους επίδοξους ληστές; Δυστυχώς είναι εύκολο κανείς να υψώνει τους τόνους απέναντι στους θεωρητικά αδύναμους και συγχρόνως μπροστά στις απαιτήσεις και τα τεράστια συμφέροντα του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, «να ποιεί την νήσσα».
4.  Αλήθεια, όταν την δεκαετία του 1970, ο αναγκαίος χρόνος παραγωγής στον αναπτυγμένο καπιταλισμό ήτανε 28 με 29 ώρες την εβδομάδα, δουλεύαμε 40 με 42 ώρες και βγαίναμε στην σύνταξη με 30 συντάξιμα χρόνια. Σήμερα που ο αναγκαίος χρόνος τείνει να φτάσει στις 16 ώρες την εβδομάδα, γιατί πρέπει να δουλεύουμε  περισσότερες και απλήρωτες ώρες και να παίρνουμε σύνταξη στα 40 συντάξιμα χρόνια; Ποιος «καρπούται» αυτή την τεράστια παραγόμενη υπεραξία; Μήπως και όλοι αυτοί που παριστάνουν τους τεχνοκράτες και κόπτονται για το καλό μας, αμειβόμενοι με εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο; Έχουν μήπως αυτοί την ανάγκη της καλής σύνταξης, περίθαλψης και Υγείας;
5.  Αλήθεια, αυτοί που ανησυχούν για το μέλλον της νέας γενιάς, δεν είναι οι ίδιοι που σήμερα την «τρέχουν» κατακερματισμένη ανάμεσα στην ανεργία, στην ανασφάλιστη εργασία, στην τετράωρη και επί συμβάσει εργασία, στα κάθε λογής επαγγελματικά προγράμματα και σε μισθούς των 400 και 600 ευρώ; Πότε η νέα γενιά θα συμπληρώσει 40 χρόνια συντάξιμης υπηρεσίας για να τύχει της πενιχρής σύνταξης που τις επιφυλλάσουν;

Ο αγώνας για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών μας κατακτήσεων, θα είναι η πρώτη μάχη στην οποία θα δοκιμασθούμε ΟΛΟΙ. Οι προσπάθειες για την επίτευξή ενός Ενιαίου Μετώπου Αγώνα όλων των εργαζομένων,  θα  μας κρίνουν όλους. Και εκείνους που μετά τις εκλογές θα πρέπει να επιστρέψουν την ενίσχυσή τους μέσα στο εργατικό κίνημα (Αριστερά),  αλλά και εκείνους που αναζητούν  την  «κοινωνική τους ψυχή», που απώλεσαν ενσωματωμένοι στην Κυβερνητική εξουσία και τις καθεστωτικές πρακτικές της (ΠΑΣΟΚ - ΠΑΣΚΕ). Πρέπει τώρα ΟΛΑ τα συνδικάτα, ΓΣΕΕ / ΑΔΕΔΥ / ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ και Εργατικά Κέντρα, να βγουν και να καταγγείλουν τον προσχηματικό «κοινωνικό διάλογο» και να δηλώσουν την ΑΠΟΧΗ ΤΟΥΣ από αυτόν. Να προετοιμάσουν μέσα από μαζικές διαδικασίες έναν πανεργατικό συντονισμό αγώνα, για την υπεράσπιση των Ασφαλιστικών μας Δικαιωμάτων.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΠΑΣ