Οι πανηγυρισμοί της εκάστοτε πλειοψηφίας είναι το μόνο σίγουρο

1999 - 2000 Η υπογραφή της τότε διετούς συλλογικής σύμβασης, βρίσκει την πλειοψηφία του ΣΥΤΕ να πανηγυρίζει.

Η χορήγηση ενός δεκαπενθημέρου ως προκαταβολή του επόμενου χρόνου, χωρίς θεσμοθέτησή του για το μέλλον, είναι η αιτία των πανηγυρισμών και η αφορμή για εργασιακή ειρήνη εν όψει του ΕΥΡΩ (!).

2001 - 2002 Η υπογραφή της νέας διετούς συλλογικής σύμβασης βρίσκει και πάλι την πλειοψηφία του ΣΥΤΕ να πανηγυρίζει.

Με τη νέα διετή σύμβαση, συνεχίζεται το καθεστώς της προηγούμενης. Χορηγείται το δεκαπενθήμερο δύο μέρες πριν τις εκλογές με χρέωση των ετών 2002 και 2003, παρατείνοντας το καθεστώς εργασιακής ειρήνης μέχρι να ολοκληρωθεί η κυκλοφορία του ΕΥΡΩ και η απόσυρση των δραχμών (!).

2003 - 2004 Από 1.6.2003, ενσωματώνεται στις μηνιαίες τακτικές αποδοχές μας η κατά μήνα αναλογία του δεκαπενθημέρου. Διαιρώντας κάθε φορά το σύνολο των τακτικών μηνιαίων αποδοχών μας με το 29 (όσα και τα δεκαπενθήμερα που παίρνουμε ετησίως) βρίσκουμε το ποσό με το οποίο αυξάνεται κάθε μήνα το επίδομα Κ.Τ. Ή διαφορετικά, υπολογίζοντας κάθε μήνα το 3,45% του συνόλου των μηνιαίων τακτικών αποδοχών μας. Έτσι από 1.6.2003 και μετά, στον ΚΩΔ. 238 θα περιλαμβάνεται το ποσό του παλιού επιδόματος Κ.Τ, συν το ποσό του επιδόματος της ενσωμάτωσης. Το σύνολο του νέου Ε.Κ.Τ. προσμετράται πλέον και στο ΕΦΑΠΑΞ (!).

Για να επιτευχθεί αυτή η στρατηγικής σημασίας ρύθμιση, χρειάστηκε να υποστούν οι συνάδελφοί μας για το 2003, μείωση των προσδοκόμενων αποδοχών τους από το δεκαπενθήμερο, κατά 35% περίπου. Και τούτο γιατί το δεκαπενθήμερο του 2002, είχε ήδη επιβαρύνει το 2003 (!).

Η πλειοψηφία του ΣΥΤΕ και πάλι πανηγυρίζει.

Δηλαδή χάνεις - κερδίζεις πανηγυρίζεις. Καμία αίσθηση έστω κριτικής αποτίμησης, της πρόσφατης εξαετούς πορείας των συμβάσεών μας.

Και αν η πρώτη διετία (1999 - 2000), θεωρήσουμε ότι άνοιξε έναν δρόμο για τη θεσμική στο μέλλον ενσωμάτωση του δεκαπενθημέρου, η συνεχισή του το 2001 - 2002 αθεσμοθέτητα και ως προκαταβολή των ετών 2002 - 2003, είναι το κόστος που πληρώνουμε σήμερα με τη φετεινή ΣΣΕ, προκειμένου να το θεσμοθετήσουμε στις μηνιαίες αποδοχές μας.

Το κόστος αυτό θα ήτανε ασφαλώς πολύ μεγαλύτερο, αν δεν είχαμε ακολουθήσει τη σωστή στρατηγική με το Ασφαλιστικό. Εάν είχαμε σπεύσει να "τσιμπήσουμε" σύμβαση, τότε που η μισή τουλάχιστον Τράπεζα πίστευε στις υποσχέσεις της Διοίκησης για ένταξη των Ταμείων στην Τράπεζα (!).

Η θεσμική αξία της φετινής Επιχειρησιακής ΣΣΕ

Ως Π.Α.Σ. θεωρούμε πως πρέπει να αναδειχθεί η θεσμική αξία της φετινής ΣΣΕ. Όχι γιατί σε αυτήν εκφράζεται με απόλυτο τρόπο και η δική μας αποφασιστική συμβολή. Αλλά γιατί όπως επιμείναμε στην ενσωμάτωση του εξειδικευμένου επιδόματος στο Επίδομα βαθμού, με αφορμή τις αυξήσεις των Διευθυντών και δικαιωθήκαμε, έτσι και σήμερα η ενσωμάτωση του δεκαπενθημέρου στο Επίδομα Κ.Τ. δικαιώνει απόλυτα τις θέσεις μας και αποκαθιστά βασικές αρχές ως προς τις διεκδικήσεις του σ.κ:  Αυξήσεις μέσα στο μισθό και όχι παροχές και bonusεκτός μισθού...

Με τη ρύθμιση που επετεύχθη:

• Τελείωσε οριστικά το "δόλωμα" του δεκαπενθημέρου, με το οποίο μας έσερναν σαν "αγκιστρωμένα ψάρια" σε κάθε νέα διαπραγμάτευση. Αποκαθίσταται επιτέλους ο συνολικός μας μισθός, ως βάση για τις μελλοντικές διεκδικήσεις μας.
• Με την καθιέρωση της ρύθμισης αυτής δημιουργήθηκε ένας δεύτερος πυλώνας μαζί με το επίδομα βαθμού, μέσα από το οποίο μπορεί να δοθούν αναλογικές αυξήσεις στο ΣΥΝΟΛΟ του ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ.
• Η λειτουργία της ρύθμισης και ασφαλιστικά στο ΕΦ/ΑΠΑΞ απέδωσε άμεσες αναλογικές αυξήσεις του, που στο βαθμό του Τμηματάρχη με 25 χρόνια δίνει περίπου €3.000 σήμερα.
• Δημιουργεί σταθερές προϋποθέσεις στα επόμενα χρόνια, για τη διεκδίκηση υπολογισμού του στις συντάξιμες αποδοχές.
• Η δυναμική της ρύθμισης ξεπερνά την αυξητική τάση οποιουδήποτε άλλου επιδόματος από τα ήδη υπάρχοντα, αφού είναι το μόνο που υπολογίζεται στο σύνολο των τακτικών αποδοχών.

Ταυτόχρονα, θέλουμε να επισημάνουμε την δεύτερη σημαντικής σημασίας θεσμική ρύθμιση. Αυτή της ενοποίησης προς την πρώτη κατηγορία, των επιδομάτων ευθύνης Προϊσταμένων και αναπληρωτών Υποκαταστημάτων και Πρακτορείων. Αυτό για μας που χρόνια επιμένουμε και θα επιμένουμε για την πλήρη υλοποίησή της, αποτελεί σημαντικό στοιχείο δύναμης εν όψει της αναδιοργάνωσης της Τ.Ε Το βασικό μας ενδιαφέρον εστιάζεται σε αυτό το σημείο.

Η Επιχειρησιακή ΣΣΕ και οι πραγματικές μας ανάγκες

Δεν είχαμε αυταπάτες ότι μπορούσε η Επιχειρησιακή σύμβαση να εκφράσει τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της εποχής μας, όταν βιώνουμε μια περίοδο κατά την οποία:

• Η κυβερνητική οικονομική πολιτική για πάνω από δέκα χρόνια είναι αυστηρής λιτότητας και φορολογικής αφαίμαξης.
• Η πολιτική της Διοίκησης ακολουθεί την ίδια αυστηρή οδό, με παρακαμπτήριες άνευ ουσίας λόγω ΕΥΡΩ.
• Το επίσημο συνδικ/κό κίνημα στο σύνολό του, κινείται στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, συνδιαχειριζόμενο απλώς τις επιπτώσεις και αρνούμενο να προβάλλει και να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματά μας.